ดาวเหนือtalk
ระหว่างที่แม่ขับรถพากลับบ้านก็ไม่มีใครพูดอะไรสักคำเลย ฉันพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยากไม่แม่เห็นว่าร้องไห้
“ดาวเหนือจะไปวันไหนลูกแม่จะได้บอกน้าเอ็ม” ฉันที่กำลังจะเดินขึ้นบันไดไปบนห้องก็ต้องหันมาตอบคำถามแม่
“หนูขอเวลาอีกสักสองอาทิตย์นะคะ อยากเที่ยวกับนับเงินกับไอ้พอชก่อน”
“หนูโอเคใช่ไหมลูก” เขาพูดแล้วเดินมาจับแขนฉันพาไปที่โซฟา โอเคไหมหรอจริงๆ เขาน่าจะรู้แล้วแต่ก็ถาม
“..........” ฉันเลือกที่จะเงียบมากกว่า
“แม่หวังว่าหนูจะเข้าใจในสิ่งที่แม่ทำนะ”
“ไม่เข้าใจค่ะ หนูไม่เข้าใจแต่หนูก็จะทำ” ฉันไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น แต่ก็จะทำถ้าเขาต้องการ
“แม่ไม่ได้บังคับหนูใช่ไหม แม่หวังดีนะกับเรานะ”
“บังคับค่ะ สิ่งที่แม่ทำตอนนี้มันกำลังบังคับหนูอยู่” ครั้งนี้ฉันอดไม่ได้จริงๆ พูดไปด้วยน้ำตาก็ไหลไปด้วย แม่บอกว่าไม่ได้บังคับแต่สิ่งที่กำลังทำก็คือกันบังคับ
“..........”
“หนูขอโทษค่ะ ขอตัวนะคะ” ฉันร
