ลองรัก

ใจร้าย

กิตtalk

วันต่อมา

ตอนนี้ผมกำลังนั่งกินข้าวเย็นกับดาวเหนือสองคนอยู่ส่วนป้านิดกลับไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อวานเธอไม่คุยกับผมสักคำเลยซึ่งผมเองยังไม่ได้ขอโทษเลย แล้วผมต้องขอโทษด้วยหรอวะเราแค่คนที่อยู่ร่วมห้องกันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย

"จะเป็นแบบนี้อีกนานไหม" สุดท้ายก็เป็นผมที่ต้องพูดขึ้นก่อนก็ผมอึดอัดนิครับ "เธอต้องใช้ชีวิตอยู่ที่นี้อีกนานนะ"

"ก็ไหนบอกใช้ชีวิตใครชีวิตมันไง" ผมจำไม่ได้เลยนะว่าพูดคำนี้ ถึงจะพูดก็เอาเถอะมันจะอยู่ใครอยู่มันได้จริงหรอวะ

~ตึด ตึด ตึด~

ผมยังไม่ทันได้ตอบดาวเหนือก็มีคนโทรเข้ามาหามผมเสียก่อนผมรีบรับทันทีเพราะคนที่โทรมาตอนนี้คือม๊าผม

"ครับ ม๊า" ผมรับไปด้วยมองหน้าดาวเหนือไปด้วย

"ทำอะไรอยู่ลูก น้องละ"

"กินข้าวครับ น้องก็อยู่นี้แหละ" ผมพูดจบก็เปิดลำโพงก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้ดาวเหนือ

" ค่ะ แม่" เธอตอบม๊าผมแต่สายตาก็มองแต่ผมเหมือนกัน

"เป็นไงลูกชินรึยัง แล้วพี่เขาพาเที่ยวไหนบ้าง"

คำถามของม๊าทำให้ดาวเหนือกระตุกยิ้มให้ผม แล้วผมก็รู้ว่าเธอจะพูดอะไรต่อไปเธอต้องแกล้งผมแน่ๆ

"ไม่เลยค่ะ อยู่แต่ห้องหนูเบื่อมากกกกกก" ดาวเหนือพูดแล้วทำหน้าตาใส่ผมด้วย แสบจริงๆงานต้องเข้าผมแน่

"นี้ตากิตทำไมไม่พาน้องเที่ยวห๊ะ ทำแบบนี้ได้ยังไงพรุ่งนี้พาน้องไปเลยนะ แล้วก็ถ่ายรูปมารายงานฉันด้วย" เสียงม๊าผมพูดออกมาจากโทรศัพท์ ขนาดอยู่ในโทรศัพท์ยังขนาดนี้ถ้าอยู่ตรงหน้าไม่ฆ่าผมเลยหรอ ผมเริ่มงงแล้วนะว่าใครเป็นลูกกันแน่

"ไม่ต้องไปหรอกครับ เดียวก็เปิดเทอมละ"

"แต่ก็ยังไม่เปิด พาน้องไปเลยนะพรุ่งนี้อะ" พูดจบม๊าผมก็กดวาง ส่วนดาวเหนือก็วางโทรศัพท์แล้วกินข้าวต่อ

เย็นชาจริงๆแม่คุณ ถ้ารู้ว่าโกรธแล้วเป็นขนาดนี้ผมจะไม่ทำให้โกรธเลยครับ

"จะไปไหน" ก็เป็นผมอีกแล้วครับที่ต้องเริ่มก่อน

"ไม่ไป" ไม่ไปไม่ไปแล้วบอกม๊าผมทำไมวะ

"จะไปไหนจะพาไป"

"......." เธอไม่ตอบอะไรนอกจากเปิดโทรศัพท์ตัวเองเล่นขณะกินข้าวทำเหมือนคำถามผมเป็นแค่ฝุ่น

"ไปห้างแล้วกัน เดียวพาไปซื้อเสื้อผ้า" ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย ทั้งๆที่ไม่ต้องพาไปก็ได้

"ไม่ไป "

"แต่ม๊าฉันสั่งเธอขัดได้รึเปล่าล่ะ"

"......."

"เรื่องเมื่อวานอะขอ"

"ขอตัวนะ"

"ดาวเหนือ" ผมยังพูดคำว่าขอโทษไม่ทันจบเธอก็ลุกหนีสะก่อน เป็นเหมือนที่น้าอรพูดเลย ผมไม่น่าไปว่าเธอเลยน่าจะถามดีๆก่อน เย็นชาจริงๆ

@เช้า

ตอนนี้ผมพาดาวเหนือมาที่ห้างแล้วครับ กว่าจะมาได้

"อยากได้อะไรก็เลือกเลยนะ " ผมพูดขึ้นขณะที่เราอยู่ที่แบรนด์เสื้อผ้าแบรนด์หนึ่ง

"ไม่อยากได้" ไม่อยากได้หรอ ไม่อยากได้แต่เดินทั่วร้านเลยก็นึกว่าเลือกสะอีก เด็กนี้ตามใจยากเนาะ

"จะซื้อให้"

"จริงหรอ" เธอหันมาถามผมอย่างตาโต

"อืม เลือกเลย" ผมยังพูดไม่จบเธอก็หยิบเสื้อตัวที่จับมาทาบกับตัว หึดีใจเหมือนเด็กได้ขนมผมหวั่งว่าเธอจะหายโกรธผมนะ

ตอนนี้เธอเดินเข้าร้านนุ้นออกร้านนี้ เดินเป็นว่าเล่นเลยครับแต่ก็เอาเถอะ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเธอขณะที่กำลังคุยกับพนักงานขายกระเป๋าอยู่ ก่อนจะส่งไปให้ม๊าดู

ม๊า: ทำดีมากจ้าา คุณลูกชาย

หึคงถูกใจไม่น้อยเลยสิ แค่หมั้นกันยังไม่ถึงเดือนผมรู้สึกว่าม๊าจะรักดาวเหนือมากกว่าผมอีกนะเนี่ย

หลังจากที่ช้อปเสร็จก็พาเธอมากินไอติมต่อครับ เอาให้มันครบ ผมนั่งมองของที่เธอซื้อวันนี้แล้วก็ได้แค่ถอนหายใจแล้วส่ายหัวเพราะหมดไปครึ่งแสนเลยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับ ที่ส่ายหัวก็เพราะมีแต่เสื้อผ้าทั้งนั้น

"ถ่ายรูปให้แม่พี่ดูยังอะ" ครั้งนี้เธอเป็นคนเริ่มพูดขึ้นก่อนด้วยหน้าตาที่ต่างจากเมื่อวานมาก "มาถ่ายกันเอามือถือมา"

ดาวเหนือเปลี่ยนมานั่งใกล้ๆ ผมแล้วหยิบมือถือผมไปก่อนจะกดเข้ากล้อง เธอขยับมาใกล้ๆผมก่อนจะเอาแขนมาเกาะไหล่ผมไว้แล้วยิ้มออกมา เธอยิ้มได้สดใสมากครับแถมกลิ่นตัวก็หอมมาก ผมไม่ได้ขัดขืนเธอเลยทั้งๆ ที่ถ่ายให้ม๊าดูแล้ว

"อย่าลืมส่งไปด้วยนะ" หลังจากถ่ายเสร็จเธอก็กลับไปนั่งที่เดิม

"คงหายโกรธฉันแล้วสินะ"

"........" แต่เธอก็ยังทำหน้าทำตาที่เหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่ผมพูด

"ดาวเหนือ"

"อือ ได้ยินแล้วหายแล้วหายโกรธแล้ว"

"หึ ไม่หายได้ไงล่อสะครึ่งแสน"

"อย่าบ่น เดียวก็โกรธอีกหรอก"

ดาวเหนือtalk

ตอนนี้ฉันกลับมาที่คอนโดแล้วหลังจากที่ไปช้อปมาได้ทั้งเสื้อผ้าทั้งกระเป๋าเลยแหละ

"พรุ่งนี้เปิดเรียน ฉันไม่อยากให้คนที่มหาลัยรู้ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน" ระหว่างที่เรากินข้าวกันอยู่พี่กิตก็พูดขึ้น แต่ตอนนี้ป้านิดกลับไปแล้วนะ

"อืม" ไม่อยากให้รู้ก็ดีฉันจะได้โสดเหมือนกับนับเงิน ใช้ชีวิตโสดๆสวยๆในมหาลัย

"อืมอะไร ไหนพูดค่ะดิ"

"....." เอาอะไรมาค่ะ คะ บ้ารึป่าว

"ดาวเหนือ" นี้เขานับว่าเป็นคนที่บ้าอำนาจคนนึงเลยนะ

"ค่ะ พี่กิตหนูได้ยินแล้วค่ะ หนูเข้าใจหมดแล้วค่ะ"

"ดี เอาแบบนี้เลยนะหนู ค่ะ คะ"

"......" เหนื่อยใจจริงๆ

"แล้วเวลาไปเรียนฉันจะจอดรถให้เธอที่หน้าคณะนะ ไม่สิหน้ามหาลัยฉันไม่อยากให้เพื่อนฉันรู้" ใจร้ายมาก ดีไม่อยากให้รู้ก็ดี

"ไม่เป็นไรหรอก เดียวไปรถเมล์ดีกว่า" ลงหามหาลัยถามจริงมันต่างกับไปรถเมล์ตรงไหนวะ

"อืม ก็ดีแต่อย่าเอาไปบอกม๊าฉันละ"

"......" ตอนแรกกินข้าวก็อร่อยอยู่นะแต่ตอนนี้เริ่มไม่อร่อยละ

"เอ่อ อยู่ที่นี้เธอจะไปเที่ยวก็ได้นะ จะมีแฟนก็ได้ฉันไม่ว่าแต่อย่าทำให้ฉันเดือดร้อนนะ"

"โอเค ดาวเหนือขออย่างนึงนะคะดาวเหนือไม่ชอบให้มายุ่งเรื่องส่วนตัวหวังว่าเราจะคุยกันรู้เรื่องนะ"

"โอเค "

ตอนแรกก็จะคิดว่าเป็นคนดีละนะ มาตอนนี้ไม่คิดละไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเป็นอะไรกับฉันแล้วฉันอยากให้คนอื่นรู้รึไงบ้าเอ๊ย ระหว่างที่กินข้าวกันอยู่ฉันก็มองที่มือเขาอ้อนี้แหวนเขาก็ถอดออกแล้วนิแล้วทำไมฉันยังโง่ใส่อยู่วะเนี่ย

@เช้าของอีกวัน

และแล้วตอนนี้ฉันก็อยู่ที่ป้ายรถเมล์ จริงๆวันนี้ยังไม่ได้เปิดเทอมจริงๆหรอกแต่รุ่นพี่เขานัด ส่วนอีพี่กิตเนี่ยเขาก็ออกไปตอนที่ฉันเดินออกมาหน้าคอนโด ใจร้ายมากแต่ก็เอาเถอะดาวเหนืออดทนหน่อยเดียวก็ชินแต่ฉันไม่เคยขึ้นรถเมล์คนเดียวเลยอะเคยขึ้นแต่ต้องมีนับเงินด้วย

"ดาวเหนือทำไมพึ่งมา โทรไปก็ไม่รับ" เสียงของนับเงินพูดขึ้นระหว่างที่ฉันนั่งลงข้างๆหลังจากที่วิ่งไปเอาป้ายชื่อมา

"ฉันนั่งรถเมล์ผิดสาย" ตอนนี้ฉันเหมือนคนจะตายเอาให้ได้เพราะรีบวิ่งเข้ามา

ตอนนี้คนอื่นเขามาหมดแล้วมีฉันที่มาคนสุดท้ายเลย ฉันจะโดนทำโทษไหมเนี่ยแล้วคนก็มองมาที่ฉันเต็มไปหมด แต่ฉันมองไปที่คนๆเดียวคือพี่กิตที่ยืนเก๊กอยู่

"วันเเรกก็สายเลยนะคะ อะนี้น้ำ" อยู่ๆก็มีผู้ชายเดินเข้ามาก่อนจะยื่นน้ำให้ฉัน เขาต้องเป็นพระเอกแน่ๆมาได้ถูกเวลามากเพราะฉันหิวน้ำมากกก

"ขอบคุณนะคะ คือหนูนั่งรถเมล์ผิดสายค่ะ" หลังจากที่ดื่มน้ำเสร็จฉันก็รีบตอบเขาทันที

"อ้อ เดียวพี่จะไปบอกเขาให้นะว่าที่เรามาสายอะมีเหตุผลจะได้ไม่โดนลงโทษ" นี้แหละพระเอกของจริง ฉันพยายามจะดูชื่อเขาที่ป้ายแต่ป้ายมันก็พลิกกลับหลังอยู่

"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ น้องดาวเหนือ" พี่เขามองที่ป้ายชื่อฉันก่อนจะลุกขึ้นเเล้วเดินไป

ผ่านไปสามชั่วโมง ตอนนี้เป็นเวลาพักค่ะหลังจากที่พี่เขาได้ให้ทำกิจกรรม เดียวอีกเเป๊บนึงก็คงจะพักเที่ยง

"ดาวเหนือทำไมไม่มาพร้อมพี่กิต" เสียงของนับเงินพูดขึ้นระหว่างที่เราเดินออกมานั่งม้าหินอ่อน

"เขาไม่อยากให้คนที่มหาลัยรู้ว่าเป็นอะไรกันฉัน"

"ทำไมเป็นแบบนี้อะ แล้วมาหมั้นทำไม" นับเงินถามด้วยหน้าตาสงสัย

ฉันตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้นับเงินฟังทั้งเรื่องข้อตกลงเรื่องเเฟนเก่าพี่กิต

"นี้เมื่อคืนบอกฉันว่าจะจอดให้ลงหน้ามหาลัยนะ ฉันก็เลยบอกว่าจะมาเอง"

" เห้อ ดาวเหนือของฉัน" นับเงินพูดแล้วถอนหายใจก่อนจะลูบหัวฉันเบาๆ

"น่าสงสารใช่ไหมล่ะ" ฉันซบหน้าลงที่ไหล่นับเงิน

"เดียววันหลังฉันจะไปรับเธอเองนะ แล้วพอเลิกก็กลับพร้อมกันเดียวไปส่งเอง"

"ขอบใจนะ เดียวถ้ากลับบ้านจะรีบไปอ้อนแม่ให้อนุญาตให้ฉันขับรถสักที"

"ไม่ต้องขับก็ได้นิ มากับฉันทุกๆวันเลย"

"นับเงินแกอย่าไปบอกใครเรื่องฉันกับพี่กิตนะ ความลับ"

"จ้าไม่บอกหรอกว่าพี่กิตใจร้ายขนาดนี้อะ"

"ฮ่าๆ ไปเถอะพี่เขาเรียกละ"

กิตtalk

ตอนนี้ผมกับเพื่อนนั่งดูรุ่นน้องคุยกับเด็กปี1อยู่ครับ เมื่อเช้าผมคิดว่าดาวเหนือจะไม่มาสะแล้วก็เล่นมาสะคนสุดท้ายเลยไม่รู้ไปไหนมา

"เห้ย น้องคนที่ชื่อดาวเหนือแม่งน่ารักสัสๆวะ" แล้วไอ้วินก็พูดขึ้น หึถูกคนสะด้วย

"ไม่ได้เว้ยกูเห็นก่อน" เป็นไอ้พีชพูดขึ้นอีกคน

"หน้าตาน่ารัก เห็นแล้วกูอยากโอนเงินเลยวะ"

"ไร้สาระ" ผมพูดขึ้นแล้วมองพวกมันทั้งสองคน

"โถ่ ไอ้คนที่ลืมเเฟนเก่าไม่ได้นี้มันไร้สาระกว่าพวกกูอีกนะ" แล้วไอ้วินก็วนมาเรื่องนี้อีกจนได้

"หุบปากไปเลย เดียวก็โดนมันด่าอีกหรอก" แพมพูดขึ้นเบรกพวกมันไว้ เพราะมันรู้ว่าผมไม่ชอบให้พูดเรื่องนึ้

"ไปๆแดกข้าวดีกว่า" ไอ้พีชพูดแล้วกอดคอผมก่อนที่เราจะเดินไปที่โรงอาหาร