จวบจบช่วงสายของวัน วาวาที่เริ่มร้องไห้งอแงหนัก ไม่ยอมทานข้าว อุณหภูมิในร่างกายสูงขึ้น จนเขาเริ่มกังวล แต่พอให้ทานยาสลับกับเช็ดตัวไข้ก็ลดลง เป็นอยู่อย่างนี้จนถึงบ่าย จึงตัดสินใจอุ้มหลานสาวไปส่งโรงพยาบาลทันที
“มีอะไรหรือเปล่าชา หน้าแกดูเครียดๆ" ซีต้าถามด้วยความสงสัย หลังจากเห็นเพื่อนนั่งอ่านข้อความที่เพิ่งส่งเข้ามา
“หลานไม่สบายน่ะ...เราคงต้องกลับแล้วนะ"
“อืม งั้นแกกลับแล้วดีล่ะกัน มีอะไรให้ช่วยก็บอก" ไข่น้ำเอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วง อีกทั้งวิชาที่เรียนในวันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก คาบบ่ายก็เป็นเพียงออกไปรายงานหน้าชั้น ซึ่งกลุ่มของเธอรายงานไปแล้วเมื่อคาบก่อน จึงไม่ต้องกังวลอะไร
ฌาร์ริญณ์นั่งรถแท็กซี่มาถึงโรงพยาบาลในเวลาบ่ายโมงกว่า สองเท้ารีบก้าวเดิน เพราะใจนั้นก็เป็นห่วงหลานสาวไม่น้อย ยิ่งรู้ว่าติดเชื้อไวรัสอาร์เอสวี เธอยิ่งกังวลหนัก
ขณะสองเท้ากำลังรีบเดิน สายตากลับมองเห็นใครบางคนคุ้นตาอยู่ในร้าน
