“น้องชา”
...
เสียงทุ้มคุ้นหูที่ทำให้เธอถึงกับชะงักกึก แหงนเงยหน้าขึ้นมองยังเจ้าของเสียงนั่น แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นเขาคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าเธอเวลานี้
“มาทำไมคะ”
“พี่มารับชากลับบ้าน”
“ใครน่ะชา...ใช่ลุงคนนั้นหรือเปล่า”
“สวัสดีครับ พี่ชื่อเขม ยินดีที่ได้รู้จักน้องๆเพื่อนของน้ำชาทุกคนนะครับ”
“สวัสดีค่ะพี่เขม...เอ่อ พี่เป็น...”
“เออแก ฉันกลับก่อนแล้วกัน”
“อ้าวแล้วหนังที่จะดูล่ะ ซื้อตั๋วไว้แล้วนะ” ซีต้าร้องถามเสียงหลง หน้าตาเหลอหลาตกใจ ยังไม่ทันรู้เรื่องรู้ราวอะไรเพื่อนก็จะลุกหนีเอาเสียดื้อๆแบบนี้
“พวกแกก็ดูไปแล้วกัน ฉันขี้เกียจดูแล้วล่ะ” รีบตอบปัดพร้อมกับเก็บรวบข้าวของของตนเองใส่กระเป๋า เตรียมจะลุกหนี แต่ถูกเขาคว้าแขนไว้ได้ทัน
“คุยกันก่อนสิ อย่าเพิ่งหนีพี่”
หญิงสาวถอนหายใจดัง ขณะปรายตามองไปยังเพื่อนทั้งสามที่กำลังส่งสายตาอยากรู้อยากเห็นมาให้ จนเธอเผลอมองบนใส่
“ค่ะ...ง
