" เป็นอะไรหรือเปล่าครับ "
เด็กหนุ่มเดินเข้ามาถามฉันด้วยท่าทีสุภาพ ต่างจากคนที่จู่โจมฉันคืนนั้น
" รู้สึกมึนหัวยังไงไม่รู้อยู่ๆก็เป็นแย่จังนะ "
ฉันเอ่ยน้ำเสียงแผ่วขณะที่ยืนพยุงตัวเองอยู่ที่รถ รู้สึกเหมือนจะไม่ไหว
" ให้ผมพาไปส่งโรงพยาบาลมั้ยครับ "
อทิวราห์ถามฉันเสียงเรียบ แม้สายตาคู่นั้นจะดูเย็นชาแต่ฉันก็พอเดาออกว่าเขาต้องเป็นห่วงพี่สาวฉันอยู่แน่ๆ
" แต่ฉันอยากให้เธอพาไปส่งที่ห้องมากกว่าเพราะฉันมียากินอยู่ที่นั่น "
ฉันบอกคนตัวสูงด้วยสีหน้าอ่อนแรง เด็กหนุ่มยืนคิดอยู่แปปนึงก่อนจะหยิบถุงที่ฉันถืออยู่ในมือไปถือให้ฉันแทน
" เข้าไปนั่งเองไหวมั้ยครับ "
" หวะ...ไหว "
ฉันเอ่ยเสียงเบาก่อนจะเข้าไปนั่งในตัวรถ
อทิวราห์ก็เข้าไปนั่งยังเบาะคนขับแทนฉัน
" ออกขวาเลยนะเดี๋ยวฉันบอกทางอีกที "
ฉันหันไปบอกคนข้างๆเพราะดูว่าเด็กหนุ่มไม่ได้สนใจจะถามทางฉันเลยน่ะสิ
" ครับ "
เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็เลือกท
