" อิโซมึงดูโน่น ใช่น้องป่าป่าววะ "
ยัยปลาชี้ไปยังเด็กหนุ่มคนนึงที่ยืนอยู่กลางวงล้อม ร่างสูงที่สวมเสื้อโชว์กล้ามแขนนั่นมันทำให้ฉันเลิกสนใจทุกคนไปได้ เมื่อกี้ฉันมัวแต่มองหาหมอนั่นอยู่ตรงแสตนเลยไม่ทันได้เห็นน่ะสิ
ไม่จริง ทำไมหมอนั่นไปลงแข่งกับเขาได้ล่ะ???
" กรี๊ดดดดด!!!!! เจ้าป่าสู้ๆ!! "
ฉันกระโดดตัวลอยพร้อมกับชู
สองมือขึ้นจนสุด เสียงหวานของฉันดังกลบเสียงคนอื่นมิดเลย
" อิโซมึงนั่งลงซี้..กุอายเขา!! "
ยัยปลาดึงแขนฉันให้นั่งลงแต่ฉันไม่สนใจ ตราบใดที่พวกข้างล่างนั่นยังส่งเสียงกรี๊ดอยู่ฉันก็กรี๊ดได้เหมือนกัน
" เออโทษทีกุตื่นเต้นไปหน่อย "
ฉันบอกกับยัยปลาในขณะที่สายตายังโฟกัสอยู่กับคนตัวสูงที่ยืนอยู่ขอบสนามพร้อมกับคนอื่นในทีมและโค้ช พอๆ กับฝ่ายตรงข้ามที่กำลังวางเกมส์รุกส์อยู่เหมือนกัน คงจะใกล้ถึงเวลาแข่งแล้วล่ะ
หลังจากที่ทั้งสองทีมซักซ้อมวอร์มร่างกายกันไปกว่าสิบนาทีเสียงนกหวีดจากผู้ตัดสินก็
