ผมตามอาจารย์ศรัญญาที่อยู่ๆ ก็ถูกอาจารย์ผู้ชายในคณะผมลากออกมาจากโรงหนัง ผมตามไปจนถึงลานจอดรถของห้าง
ความจริงผมรู้ตั้งแต่ที่เจอกันแล้วว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมตั้งใจจะมาหา เพราะอะไรน่ะหรอครับ
ความรู้สึกผมมันบอกแบบนั้น
ที่ตอนนั้นผมไม่ได้พูดอะไรเพราะผมอยากรู้ว่าอาจารย์ศรัญญาต้องการอะไรกันแน่
ผมดูออกว่าเธอคงไม่ได้ชอบผมหรอกเพราะแววตาที่เธอมองผมมันต่างจากเวลาที่มองอาจารย์คนนั้น
จนกระทั่งที่ผมแอบได้ยินเขาสองคนคุยกันผมถึงรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
ผมตัดสินใจโทรหาพี่โซอีกครั้งเพราะความตั้งใจแรกของผมคือโทรหาพี่เขา ไม่ใช่ฝาแฝด
พอพี่โซเปิดประตูห้องออกมาผมก็เข้าไปในห้องโดยไม่ได้รอให้พี่เขาเอ่ยชวนเหมือนทุกครั้ง
ผมเดินไปนั่งลงยังโซฟาก่อนจะมานึกได้ทีหลังว่าแล้วผมจะบอกพี่เขาว่าผมมาทำอะไร
" กินข้าวมารึยัง ฉันไม่รู้ว่านายจะมาเลยกินข้าวไปแล้วน่ะ "
พี่โซถามผมพลางเปิดตู้เย็นเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่าง
" มีเบียร์
