“ไม่ได้ครับแถมยังหนักกว่าเดิมอีก”
หมอนั่นกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิมเหมือนต้องการจะให้มันบอกแทนความรู้สึกในตอนนี้ ฉันก็ได้แต่เงียบเพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
“ฝันดีนะครับ”
สิ้นสุดคำพูด ริมฝีปากอุ่นก็ประทับลงมายังริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา ลมหายใจผ่าวร้อนรินรดลงมายังต้นคอของฉันในขณะที่เจ้าตัวนั้นหลับไปแล้ว ฉันค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ และปล่อยให้เสียงหัวใจอยู่เหนือสิ่งอื่น
คืนนี้ฉันขอหลับลงในอ้อมกอดของเจ้าป่าผู้ชายที่ฉันรักเป็นครั้งสุดท้าย.....
วันต่อมา…
ฉันตื่นเพราะถูกเสียงมือถือรบกวน
“ค่ะ”
ฉันกรอกเสียงลงไปทั้งที่ยังไม่ได้ลืมตา เมื่อคืนนอนดึกเลยรู้สึกว่ายังเหมือนนอนยังไม่ค่อยอิ่มแต่คราวนี้ฉันต้องตื่นจริงๆ แล้ว เมื่อคนที่โทรมาคือแม่ของฉันที่บอกฉันว่ามีเรื่องจะคุยกับฉัน แล้วตอนนี้ยัยพันซ์ก็รอฉันอยู่ที่บ้านแล้วยังมีพี่อรรถด้วย ฉันจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่ก็ลุกออกไปไม่ได้เพราะยังมีคนกอดฉันอยู่
