“เหลือเวลาสามสิบวินาทีค่ะ”
เสียงของพนักงานโรงแรมทำให้ฉันแทบจะหายใจไม่ทั่วท้อง ปกติฉันจะเป็นคนที่มีสมาธิและไม่ค่อยตื่นเต้นอะไรแต่ตอนนี้ฉันกลับว้าวุ่นไปหมด พี่อรรถจะทายว่าพี่โซเป็นฉันหรือเปล่านะ ถ้าเขาทายผิดฉันจะทำยังไง ก็ฉันอุตส่าบอกใบ้ไปหมดแล้วนิว่าฉันรอเขามานานแล้ว รอจนเกือบจะเสียเขาไป
“หมดเวลาค่ะขอเชิญคุณผู้ชายเลือกได้แล้วค่ะว่าคนไหนคือคนรักของคุณ ถ้าเลือกได้แล้วขอให้ไปยืนตรงหน้าพวกเธอได้เลยนะคะ ดิฉันจะนับสามถอยหลังและค่อยๆ เปิดตาให้แฟนของพวกคุณค่ะ”
ตอนนี้เสียงหัวใจของฉันเต้นโครมครามจนเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอกให้ได้ ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วพบว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้ก็คือ
ตายๆๆ ทำไมฉันถึงได้ตื่นเต้นขนาดนี้นะ
ฉันเป่าลมออกจากปากเพราะความกดดันที่สะสมทำให้ฉันแทบไม่อยากจะลืมตาขึ้นด้วยซ้ำแต่เพราะเสียงของพนักงานบอกว่าได้เวลาเปิดผ้าแล้วทำให้ฉันต้องเผชิญหน้ากับควา
