ฉันไม่ดีพอหรือว่าหมอนั้นแค่เบื่อฉันกันแน่
ฉันมักจะได้ยินคำพูดที่บั่นทอนจิตใจ ไม่ว่าจะเรื่องอายุที่ห่างกัน การใช้ชีวิตที่ต่างกัน ภาวะทางความคิด มีบางคนที่พูดว่าฉันกับหมอนั่นอาจจะไปกันไม่รอดเพราะฉันอาจจะเป็นแค่ของแปลกใหม่สำหรับหมอนั่นเท่านั้น วันนึงที่รู้สึกว่าของแปลกใหม่ชิ้นนี้กลายเป็นของเล่นคุ้นเคยก็จะเกิดความรู้สึกเบื่อ วันนั้นคนเราก็ย่อมต้องมองหาสิ่งแปลกใหม่ชิ้นต่อไป
ระหว่างที่ฉันกำลังสับสนอยู่นั้น มือถือฉันก็ดังขึ้น ฉันมองดูเวลาที่หน้าจอมันบอกฉันว่าเลยเวลามานานมากแล้ว ปกติจะโทรมาก่อนสี่ทุ่มแต่ตอนนี้มันเกือบจะเที่ยงคืนแล้วน่ะสิ
“อื้อ ว่าไง”
ฉันรับสายด้วยน้ำเสียงปกติ ฉันพยายามจะไม่ทำให้อะไรมันแย่ไปมากกว่านี้
“นอนหรือยังครับ”
และก็เป็นคำถามเดิมๆ ที่ฉันต้องได้ยินเป็นคำแรก
“กำลังจะนอนแล้วล่ะ”
“ขอโทษด้วยนะครับ”
“นายขอโทษฉันเรื่องอะไร”
ฉันถามเพราะไม่รู้จริงๆ
“ก็ที่ผมโทรมาดึกไงครับ ว
