เสียงอาเจียนดังขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่ปลุกคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงนอนให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา อัคคีรีบยันตัวลุกขึ้นและเดินลงจากเตียงนอนเข้าไปในห้องน้ำ และภาพที่เห็นคือนารีกานต์นั่งอยู่กับพื้นโก่งคออาเจียนกอดโถชักโครก อัคคีจึงรีบนั่งลงลูบหลังให้หญิงสาว จับผมที่ร่วงลงไปคลอเคลียมาด้านหลัง
นารีกานต์หันมองอัคคีเล็กน้อยจากนั้นก็รีบหันกลับไปตามเดิม เมื่อลมในท้องตีรวนขึ้นมาอีกรอบ อาเจียนจนแทบไม่มีอะไรออกมา มือบางลูบท้องของตัวเองหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย เอ่ยกับลูกน้อยในใจ
ทำไมดื้อกับแม่จังเลยล่ะลูก
พยุงตัวลุกขึ้นยืนโดยมีอัคคีประคองไว้ไม่ห่าง ร่างบางหมุนตัวจะเดินกลับออกมาแต่อัคคีกลับย่อตัวลงและอุ้มนารีกานต์ขึ้นมาแนบอก
“ฉันอุ้มเธอไปดีกว่า หน้าเธอซีดมาก” เอ่ยบอกออกไปเมื่อเห็นสายตาของนารีกานต์มองมาอย่างเป็นคำถาม ซึ่งนารีกานต์ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมายินยอมให้อัคคีอุ้มไปแต่โดยดี
อัคคีวางนารีกานต์ลงบนเตียงนอน
