เมื่อรถยนต์จอดสนิทลงบริเวณหน้าบ้าน คนที่บอกว่าเหนียวตัวอยากอาบน้ำตอนที่อยู่ในงานรีบลงจากรถมาด้วยความเร็ว ไม่ได้รีบไปอาบน้ำตามที่บอกแต่รีบหนีคนที่กำลังเดินตามมาต่างหาก
ร่างบางเดินจ้ำอ้าวขึ้นมายังห้องนอนของตัวเองรีบปิดประตูลงกลอนให้แน่น เดินมานั่งลงที่ปลายเตียงนอนอย่างโล่งอก
ทว่ายังไม่ทันหายใจหายคอโล่งได้นานประตูห้องที่เชื่อมกับห้องนอนของอัคคีก็ถูกเปิดออก นารีกานต์ถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจใบหน้าซีดเผือดหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อเห็นเจ้าของเรือนร่างกำยำเปลือยท่อนบนเหลือเพียงกางเกงขายาวติดกายเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธออย่างช้าๆ อยากจะเขกหัวตัวเองกับความสะเพร่าที่ลืมล็อกประตูเชื่อมนั้น
"ไหนบอกว่าอยากอาบน้ำไม่ใช่เหรอ ทำไมยังนั่งอยู่ตรงนี้"
"ก็ ก็นั่งพักเหนื่อยก่อน"
"นั่งรถมาเฉยๆ แอร์เย็นฉ่ำ มันเหนื่อยตรงไหน"
"ก็ ก็เหนื่อยไง เหนื่อยก็คือเหนื่อย ทำไมต้องถามด้วยเล่า" อัคคีพยักหน้ารับ เดิน
