เวลาเกือบสิบเจ็ดนาฬิกานารีกานต์ขับรถจักรยานยนต์มายังบ้านตาผา ทันทีที่เธอจอดรถและเดินเข้าไปภายในบริเวณบ้าน สายลมโชยพัดมากระทบผิวกาย นารีกานต์ถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัว อดไม่ได้ที่จะมองไปยังต้นไม้ใหญ่ พลันจังหวะหัวใจก็เต้นแรงขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ
ภาพความฝันในค่ำคืนนั้น ภาพผู้ชายนั่งเป่าขลุ่ยอยู่ใต้ต้นไม้ต้นนี้ก็ลอยเข้ามา พลันเสียงขลุ่ยก็ดังขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ นารีกานต์รีบหันมองไปรอบบริเวณด้วยความกลัวผสมความแปลกใจ ไม่รู้เธอหูฝาดหรือคิดมากเกินไปหรือเปล่า แต่มีสิ่งหนึ่งที่ชัดเจนนั่นก็คือความเจ็บบริเวณรอยแผลที่หน้าท้องจนต้องยกมือขึ้นมาจับหน้าท้องตัวเองไว้
สายลมที่พัดแผ่วเบาในคราแรกก็เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ จังหวะหัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วก็ยิ่งแรงขึ้นจนเธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนกำลังจะเจอดีเข้าให้ ความกลัววิ่งเข้าเกาะกุมหัวใจ รีบหมุนตัวกลับมาด้านหลังเพื่อจะขึ้นไปบนบ้าน แต่ทันทีที่หันหลังกลับมา
“กรี๊ด..
