เง้งงงง!!!
เสียงระฆังยกสุดท้ายดังขึ้น ฉันกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัวขณะที่สายตาก็กำลังมองไตรทศที่ตอนนี้ใบหน้าโชกเลือด เพราะคิ้วที่แตก ส่วนมุมน้ำเงินก็มีสภาพที่สะบักสะบอมไม่แพ้กัน แต่ถึงจะชัดกันหนักขนาดไหนก็ไม่มีใครล้ม และมุมน้ำเงินเองก็ไม่ยอมแพ้สมกับเป็นผู้ท้าชิงจริงๆ ทั้งคู่ไม่มีใครยอมใครจนยืนหยัดมาจนถึงยกสุดท้าย
เสียงเชียร์รอบสนามดังกระหึ่ม ปะปนกับเสียงกลองเชียร์ เสียงโห่ร้องจากแฟนมวยที่แทบจะนั่งไม่ติดเก้าอี้ ฉันเองก็เช่นกัน มือทั้งสองข้างจิกอยู่กับขอบเสื้อคลุมบนตัก สายตาไม่อาจละไปจากคนที่กำลังยืนอยู่กลางเวที
ไตรทศยืนอยู่ตรงนั้น แผ่นหลังเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่ไหลรินตามแนวกล้ามเนื้อ เขาเคลื่อนไหวอย่างแม่นยำและมั่นคง แต่ฉันเห็นเองก็สังเกตได้ว่าเขาเหนื่อยมากแล้ว ทั้งจากการชกตลอดห้ายกที่ผ่านมา และแรงกดดันจากการป้องกันตำแหน่งแชมป์ที่ทำให้เขาทำงานหนักมาตลอดปี
"ไตรทศต้องทำได้ เรามาส่
