5 ปีก่อน
"ที่นี่เป็นห้องของพวกเธอนะ"
"ว้าวว ห้องนอนใหญ่มากเลยฮะ"
"ขอบคุณนะคะคุณน้า"
"เรียกแม่เถอะจ้ะ ตอนนี้เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ"
ฉันกับพีร์ยิ้มออกมาด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่พีร์เด็กชายวัยสิบสามปีกำลังวิ่งไปทั่วทั้งห้องส่วนตัวของตัวเองที่เพิ่งมีเป็นครั้งแรกในชีวิตไม่ต่างจากฉัน ฉันเดินไปดูภายในห้องของตัวเองที่เป็นสีชมพู และมีเตียงที่สวยราวกับเตียงของเจ้าหญิงในหนังที่เคยดู ฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจก่อนจะหันไปขอบคุณแม่บุญธรรมอีกครั้ง
"ขอบคุณนะคะคุณแม่"
"เห็นแพรชอบแม่ก็ดีใจ งั้นเด็กๆพักผ่อนกันก่อนเถอะนะเดี๋ยวแม่ไปดูอาหารเย็นให้"
"ค่ะ"
ฉันยิ้มให้คุณแม่ เธอกับสามีครอบครัวโจเชฟเข้าไปรับอุปการะทั้งฉันและน้องชายเข้ามาเป็นบุตรบุญธรรม เราทั้งสองต่างถูกอิจฉาจากคนอื่นๆในศูนย์มาก เพราะมีไม่บ่อยนักที่จะมีคนมารับอุปการะพร้อมกันทั้งพี่และน้องแบบนี้ ฉันจึงดีใจมากๆที่ไม่ต้องห่างจากพีร์น้องชาย
