“ผมทำอะไรให้คุณโกรธหรือเปล่า...?” น่าแปลก เขาใส่ใจความรู้สึกของเธอไปเสียหมด
“เปล่านี่คะ”
“แต่น้ำเสียงของคุณ…ฟังดูห่างเหินจัง”
“แต่เราก็ไม่ได้สนิทสนมกันนี่คะ” เธอแย้งอย่างไม่ถนอมน้ำใจคนฟัง
“โธ่…เปิดใจหน่อยเถอะริน...เพื่อเห็นแก่มิตรภาพ เปิดใจรับผมบ้างได้ไหม?” เขาชะลอความเร็วรถลงเล็กน้อย เพื่อจะหันมามองหน้าของเธอให้ชัดๆ พยายามยืนยันถึงความจริงใจด้วยสายตาขณะที่มองเธอ ครั้นแล้วก็ตัดสินใจถาม
“ผมถามอะไรหน่อย?”
“คะ…จะถามอะไรคะ”
“คุณจะคบผมเอาไว้เป็นเพื่อนอีกสักคน…ไม่ได้เชียวหรือ?”
“ค่ะ...” เธอตอบสั้น พยายามซ่อนความรู้สึกจากสายตาของเขา แอบคิดในใจว่า ระหว่างเธอกับเขา...มันช่างมีความแตกต่างกันมากเหลือเกิน
“ดีใจที่มีโอกาสได้รู้จักครอบครัวของคุณนะครับ”
“ค่ะ...”
“คุณดูเครียดๆ...เป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องพ
