ดารภาตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการเมื่อยขบไปทั้งร่างราวกับว่าเธอเพิ่งจะไปวิ่งมาราธอนที่ไหนมาสักแห่ง แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมองแล้วเห็นใบหน้าหล่อเหลาของคนที่เธอกำลังนอนซบกับอกกว้างในตอนนี้ เธอก็จำได้ทันทีว่าสาเหตุของอาการเหล่านี้เกิดขึ้นเพราะอะไร
หญิงสาวค่อยๆ ขยับตัวอย่างเชื่องช้าเพราะกลัวทำเขาตื่น แต่เพียงแค่ขยับเขาก็ลืมตาขึ้นมาแล้วดึงเธอกลับไปกอดไว้
“จะไปไหนแต่เช้า หืม...” เขาถามพลางจูบที่ขมับนั้นแผ่วเบาก่อนจะมองสบตากับเธอแล้วยิ้มบาง
“คือหนู...จะ...จะไปอาบน้ำค่ะ วันนี้มีเรียน”
“ไปไหวเหรอ ไม่สิ ฉันน่าจะถามว่าเดินไหวเหรอ” ถ้อยคำหยอกเย้ามาพร้อมกับใบหน้ายียวนจนเธอทั้งหมั่นไส้และรู้สึกกระดากอายไปพร้อมกัน แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ต่อว่าเธอให้รู้สึกแย่กับสิ่งที่เธอทำลงไป เลยทำให้เธอพอจะพูดคุยกับเขาอย่างสบายใจมากขึ้น
“ไม่ต้องมาล้อหนูเลยนะคะ ใครล่ะที่ทำให้หนูเป็นแบบนี้”
“งั้นให้ฉันชดเชยเธอดีรึเปล่า” คำถ
