“ตายยากจริงว่ะ พูดถึงก็โทรมาเลย เดี๋ยวกูเปิดโฟนเลยละกัน”
“เออ เปิดเลย กูอยากรู้เหมือนกันว่ามันจะโทรมาอวดสาวรึเปล่า”
“โอเค”
แล้วกุลวุฒิก็กดรับสายพร้อมกับเปิดลำโพงให้จิณณ์ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้ยินไปพร้อมกัน
(“ไงครับท่าน จะโทรมาอวดสาวเหรอ สรุปตัวจริงหรือตัวหลอกอีกล่ะ”) กุลวุฒิถามขึ้น
(“เฮ้ยๆ มึงอย่าเพิ่งสนใจเรื่องของกูเลย ตอนนี้มึงอยู่กับไอ้จิณณ์รึเปล่า ถ้ามึงอยู่ด้วยกันก็รีบเดินออกมาก่อนกูมีเรื่องใหญ่จะบอกมึงแต่มันห้ามรู้เด็ดขาด”)
ได้ยินอย่างนั้นจิณณ์ก็ถึงกับต้องขมวดคิ้วแล้วหันไปสบตากับกุลวุฒิทันทีแล้วก็ส่งสัญญาณให้กุลวุฒิบอกอีกฝ่ายว่าเขาไม่ได้อยู่ในห้องนี้ด้วย
(“มึงมีเรื่องอะไรก็พูดมาเลยตอนนี้กูนั่งแดกเหล้าอยู่คนเดียว ไอ้จิณณ์มันไปเข้าห้องน้ำ”)
(“เออ ค่อยยังชั่วหน่อย คืองี้ตอนนี้กูมานั่งดื่มที่ผับใต้โรงแรม แล้วมึงรู้มั้ยว่ากูเจอใคร”)
(“ใครวะ”)
(“ก็เด็กมันไง กูเจอน้องดาวคนสวยอยู่ก
