และในเมื่อคำตอบของทุกคำถามมันอยู่ที่เธอ มันถึงเวลาหรือยังที่เขาจะคุยกับเธอให้เข้าใจ เขาควรจะให้โอกาสเธอได้อธิบายเหมือนอย่างที่ปู่บอกไว้ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกิน...
ต่อให้สิ่งที่เธอบอกจะเป็นแค่คำลวง เขาก็พร้อมจะเชื่อใจโดยไม่มีข้อแม้อะไรอีก เขาไม่อยากถูกเธอเกลียดเพราะเขาไม่เคยเกลียดเธอได้เลยสักครั้ง
เมื่อคิดได้อย่างนั้น จิณณ์ก็ก้าวออกไปจากห้องของตัวเองก่อนจะลงไปที่แผนกการตลาดซึ่งนั่นก็สร้างความแตกตื่นให้กับพนักงานทุกคนอยู่ไม่น้อย
“ท่านรองฯ ลงมาที่นี่มีธุระด่วนอะไรรึเปล่าคะ” จิราวรรณออกมารับหน้าด้วยตัวเองเมื่อพนักงานในแผนกเข้าไปบอกว่าใครมา
“ดาวอยู่มั้ยครับ นักศึกษาฝึกงานที่แผนกนี้น่ะ”
“อ๋อ...เอ่อ...น้องดาวกลับไปแล้วค่ะ”
“กลับไปแล้ว? ไปได้ยังไงครับ นี่มันยังไม่ถึงเวลาเลิกงานเลยนะ”
“เห็นว่ามีธุระด่วนค่ะ ก็เลยขอลากลับไปก่อน คุณจิณณ์มีอะไรจะใช้น้องเหรอคะ เดี๋ยวเจี๊ยบหาคนทำแทนให้ค่ะ”
“ไม
