“ขอบคุณครับพี่”
“พู่เป็นกำลังใจให้นะคะพี่จิณณ์ น้องดาวจะต้องปลอดภัยค่ะ”
“ขอบใจมากนะพู่ กลับไปพักเถอะ ถ้ามีอะไรคืบหน้าพี่จะโทรไปบอกพี่เจษฎ์อีกที”
“ค่ะ พี่ก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ เดี๋ยวพู่จะทำอาหารแล้วให้คนขับรถเอามาส่งให้ค่ะ ต่อให้ไม่หิวยังไงก็ต้องฝืนใจกินนะคะจะได้มีแรงเฝ้าน้องดาว อ้อ แล้วพู่ก็จะหาเสื้อผ้าชุดใหม่มาเปลี่ยนให้ด้วยค่ะ ชุดที่พี่ใส่...มันเปื้อนเลือดหมดแล้ว” ภูษิตาบอกด้วยความห่วงใย
“ครับ พี่เข้าใจแล้ว” จิณณ์พยักหน้ารับก่อนจะมองพี่ชายกับพี่สะใภ้เดินจากไปพร้อมกัน ตอนนี้หน้าห้องผ่าตัดจึงเหลือแค่เขากับพัสวีเท่านั้น
“พี่จิณณ์นั่งพักก่อนนะคะ กว่าเค้าจะย้ายน้องดาวไปห้องไอ.ซี.ยู ได้คงอีกสักพัก”
“พี่จะได้เห็นเธอจากประตูนี้รึเปล่าเฟิร์น”
“ค่ะ เดี๋ยวน้องก็จะออกมาทางประตูนี้แหละ แต่พี่คงเข้าไปใกล้เธอไม่ได้นะคะ อย่าลืมว่าเธอต้องระวังเรื่องการติดเชื้อและอาการแทรกซ้อน พี่ทำได้แค่มองเธอจากต
