“รู้จักค่ะ คุณจิณณ์เป็นรองประธานบริษัท”
“รู้จักแค่นั้นเหรอจ๊ะ”
“เอ่อ...ทำไมคุณชมพู่ถามแบบนั้นล่ะคะ”
“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ คือหน้าหนูคุ้นๆ น่ะ เหมือนพี่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน แล้วนี่จะไปชั้นล่างเหมือนกันเหรอ”
“ค่ะ หนูจะลงไปซื้อกาแฟให้พี่หัวหน้าฝ่าย”
“พอดีเลย พี่ก็จะไปหาขนมกินเหมือนกัน ตั้งใจจะซื้อไปฝากพี่จิณณ์ด้วย แต่พี่บอกพี่เจษฎ์ไว้ว่าจะขึ้นไปภายในยี่สิบนาที ยังไงฝากน้องเอาขึ้นไปให้พี่จิณณ์หน่อยละกันนะจ๊ะ บอกว่าพี่ฝากมา”
“เอ่อ...คือว่าหนู...”
“ไม่เป็นไรนะจ๊ะ ถ้าหัวหน้าฝ่ายการตลาดเค้าถามก็บอกว่าพี่ฝากให้ทำ เค้าไม่ว่าหรอก แต่หนูต้องส่งให้ถึงมือพี่จิณณ์เลยนะ พี่จะได้มั่นใจว่าไม่มีใครฉกของเค้าไปกินก่อน”
“ค่ะคุณชมพู่”
นักศึกษาสาวพยักหน้ารับด้วยความลำบากใจ เห็นอย่างนั้นภูษิตาก็มั่นใจว่าระหว่างสองคนนี้จะต้องมีเรื่องอะไรบางอย่างแน่นอน ส่วนคนที่จิณณ์บอกว่าเป็นแฟนนั้นก็ไม่เคยได้ยินเขาพูดถึงหรือพ
