“แล้วพี่ก็ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ เหรอครับ”
“พี่ทำอะไรได้อีกล่ะ ให้จับเธอมาขังเอาไว้ ทำให้เธอเกลียดพี่มากกว่าที่เป็นอยู่เหรอ ไม่ล่ะ พี่ขังเธอมานานมากพอแล้ว นกน้อยตัวนั้นเค้าบินไปไกลเกินกว่าที่จะย้อนกลับมาแล้ว สิ่งเดียวที่พี่ทำได้ก็แค่การรอคอย คอยให้นกน้อยบินกลับมาด้วยตัวของเค้าเอง”
“แล้วถ้าเค้าไม่บินกลับมาล่ะครับ”
“นั่นก็แปลว่าเค้ามีความสุขดี พี่ก็จะยินดีไปกับเค้าด้วย”
“พี่เจษฎ์รักพู่มากขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
“ไม่รู้สิน้องชาย เมื่อก่อนพี่คิดแต่จะต้องครอบครองเธอให้ได้ แต่พอได้แล้วกลับไม่คิดถนอมน้ำใจของเธอให้ดี มีแต่สร้างความเจ็บช้ำให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ตอนนี้พี่เข้าใจแล้วว่าความรัก...คือการได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข ถ้าการที่เค้าอยู่กับคนอื่นแล้วมีความสุขมากกว่าอยู่กับพี่...พี่ก็จะยอมปล่อยเธอไป”
“พี่เจษฎ์เปลี่ยนไปมาก รู้ตัวมั้ยครับ”
“งั้นเหรอ”
เจษฎ์ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเงยหน้าข
