“งั้นรอสักครู่ค่ะ” เธอเดินกลับเข้าไปในครัวอีกครั้งอย่างเลี่ยงไม่ได้ จิณณ์จึงได้ตักอาหารขึ้นมากินอย่างอารมณ์ดี
“คนบ้า!” ดารภาเดินเข้ามาในครัวด้วยความหงุดหงิดใจ จนบิดาต้องหันไปมอง
“อะไรลูก”
“เอ่อ...เปล่าจ้ะพ่อ พ่อเหลือออเดอร์อีกกี่จานจ๊ะ”
“อีกสองจานก็เสร็จแล้วล่ะ”
“งั้นเดี๋ยวหนูไปปั่นน้ำผักผลไม้ให้คุณจิณณ์ก่อนนะจ๊ะ”
“เค้าสั่งเหรอ แต่ที่ร้านเราไม่ได้ขายนี่”
“จ้ะ เค้าสั่ง พอดี...ตอนที่อยู่กับเค้าหนูเคยทำให้เค้ากินบ่อยๆ น่ะ เค้าเลยอยากกินอีก”
“อ้อ งั้นก็ทำให้เค้าเถอะ ไม่ต้องห่วงทางนี้หรอก เอาน้ำผลไม้ให้เค้าแล้วก็นั่งคุยเป็นเพื่อนเค้าก็ได้นะ เค้าจะได้ไม่เหงา”
“เค้าคงไม่เหงาหรอกมั้ง” เธอบ่นอุบอิบ
“ว่าไงนะลูก”
“ปละ...เปล่าจ้ะไม่มีอะไร” เธอรีบปฏิเสธแล้วจึงเดินไปที่เครื่องปั่นผลไม้ก่อนจะทำเมนูพิเศษที่เขาต้องการ จากนั้นก็นำออกไปเสิร์ฟ
“น้ำผักผลไม้ของคุณค่ะ”
“ขอบใจ นั่งสิ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ
