ดารภาเก็บเช็คเงินสดกลับลงไปในซองอีกครั้ง จากนั้นก็เก็บเอาไว้ในลิ้นชักหัวเตียง ไม่ใช่ว่าเสียดายตัวเลขหรืออยากเก็บเอาไว้ใช้ในยามลำบาก แต่เธออยากเก็บกระดาษที่มีลายมือของเขาเอาไว้เป็นที่ระลึกเท่านั้นเอง
หลายวันต่อมา
จิณณ์ยกเครื่องดื่มตรงหน้าขึ้นมาจิบ ขณะมองพี่ชายที่มาเยือนกลางดึกด้วยความสงสัย
“นอนไม่หลับเหรอครับถึงโทรมาชวนผมดื่มเอาตอนนี้น่ะ”
“คงงั้น” เจษฎ์ตอบรับเสียงเนือย
“ทะเลาะอะไรกับคุณสิรึเปล่าครับ”
“เปล่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับสิ”
“แปลว่าเกี่ยวกับคนอื่น” จิณณ์ยกยิ้มมุมปากเมื่อเขาคิดว่าน่าจะเดาเหตุผลของคนอยากเมาได้บ้างแล้ว
“ไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นแหละ แล้วนี่พี่มารบกวนเวลาของนายกับดาวรึเปล่าล่ะ”
“ไม่หรอกครับ ผม...ให้ดาวเค้าย้ายออกไปแล้วล่ะ”
“ย้ายออก? คือยังไง พวกนายเลิกกันแล้วเหรอ เด็กนั่นออกจะดูน่ารักนิสัยดีด้วยไม่ใช่เหรอ ปู่เองก็ดูจะถูกใจเธอมากนี่”
“เรื่องของผมกับดาว...มันปลอมม
