"มีอะไรอีกไหม ถ้าไม่มี ฉันจะได้วางสาย"
[เดี๋ยวสิมิ้นท์ ทิ้งฉันไว้คนเดียวยังไม่พอ เธอยังคิดจะวางสายใส่ฉันอีกหรือไง]
"ฉันว่านายโตแล้วนะ โตพอที่จะแยกแยะได้แล้วว่า นายควรไม่โอเค กับการที่ฉันต้องห่างออกมา เพียงเพราะจำเป็นต้องกลับไปดูแลแม่ไหม"
[ฉันก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ให้เธอไป แค่อยากรอให้ได้ไปด้วยกัน แค่นั้นเอง]
คำพูดที่ฉันได้ยินอยู่ในตอนนี้ มันช่างขัดกับความเป็นจริงที่ฉันเพิ่งรับรู้โดยสิ้นเชิง
"ขอบใจละกัน ถ้านายคิดแบบนั้นจริงๆ"
[เป็นอะไรหรือเปล่า ตอนแรกก็ยังดีๆ กันอยู่เลยไหม อยู่ดีๆ ก็มาทำเสียงตึงใส่ ทำอย่างกับฉันไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจ]
"..." ฉันพยายามข่มความรู้สึกเอาไว้ ฉันเป็นคนตรงๆ เป็นคนที่รู้สึกแบบไหน กำลังคิดอะไร ฉันก็เลือกที่จะพูดออกไปทันที มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันกำลังเป็นอยู่ในตอนนี้ อยากพูด แต่ไม่ได้พูด ทั้งที่รู้สึก แต่ต้องทำเป็นเหมือนไม่รู้สึก
[คิดถึงฉันไหม?]
"แล้วนายล่ะ คิด
