11
"ญาณิน"เสียงเรียงดังมาจากข้างหลัง ขณะฉันยืนรอลิฟต์อยู่กับเหนือฟ้า
"ยูริ"ฉันพึมพำ มองยัยยูริวิ่งเข้ามาหาพร้อมน้ำตา
"ญาณิน ฮือออ"ยัยยูริโผกอดฉันพร้อมน้ำตา ปล่อยโฮเสียงดัง จนพนักงานชะโงกหน้ามามอง
"แกเป็นอะไร"ถามอย่างเป็นห่วง พลางลูบหลังปลอบ
"อึก! ฉันทะเลาะกับเขาอีกแล้ว ฮืออ"มันบอกเหตุผล กอดฉันแน่นแล้วที่ว่าเขานี่ หมายถึงแฟนมันยังไงล่ะ
"ขึ้นไปคุยกันที่ห้องดีกว่า"ฉันผละออก จูงมือยูริเดินเข้าไปในลิฟต์ที่เปิดออกพอดี ลืมสนใจเหนือฟ้าไปชั่วขณะ
ฉันพายัยยูริไปนั่งรับลมที่ระเบียงห้อง จะได้ใจเย็นแล้วเลิกร้องไห้ แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันคิด มันเอาแต่ร้องไห้ไม่พูดอะไรให้ฉันฟังเลย
"คืนนี้จะนอนกับเพื่อนนะ มันดึกแล้วไม่อยากให้เพื่อนกลับ"ฉันเดินมาบอกเหนือฟ้า ที่นั่งดูบอลอยู่ห้องนั่งเล่น เมื่อหายไปเกือบสิบนาทีได้
"ที่ไหน"เหนือฟ้าชายตาขึ้นมอง สีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
"ห้องนั้น"ชี้มือไปที่ห้
