ท่านทูตอรรถหันมามองอัคคีและนทีช้าๆ
"นที และอัคคี ต่างต้องการแต่งงานกับลูกสาวทั้งสองคนของผม แต่การตัดสินใจครั้งนี้ ผมจะให้ลูกสาวของผมได้เป็นคนตัดสินใจเอง”
ท่านทูตอรรถหันมาทางดารินทร์ มองลูกสาวที่ท่านเลี้ยงดูมายี่สิบกว่าปี ให้ความรักไม่ต่างจากลูกแท้ๆ น้ำเสียงของท่านอ่อนโยนลงแต่ก็ยังคงความจริงจังขณะเอ่ยว่า
"ดารินทร์ พ่ออยากจะถามลูก ว่าลูกยินดีที่จะแต่งงานกับคุณอัคคีหรือไม่"
คำถามนั้นดังก้องไปทั่วห้อง เหมือนเสียงระฆังที่กำลังจะตัดสินชะตาชีวิตของเธอ อัคคีจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เปี่ยมด้วยความรักและความปรารถนา เขานั่งนิ่งไม่ไหวติง ราวกับรอคำพิพากษาที่จะเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล น้องพีที่นั่งอยู่ข้างๆ คุณพ่อ ก็เงยหน้ามองดารินทร์ด้วยแววตาใสซื่อ ราวกับจะบอกว่า ‘ตอบตกลงสิครับคุณแม่’
ดารินทร์หลับตาลงช้าๆ ภาพเหตุการณ์มากมายที่ผ่านมากับอัคคีผุดขึ้นมาในห้วงความคิด ตั้งแต่วันแรกที่เธอตื่นขึ้นมาในฐานะ
