ใต้เงาจันทร์ 20 ความจริง
ฉันตื่นขึ้นมาในช่วงหัวค่ำ จริงๆก็ยังไม่อยากตื่นหรอกเพราะมันเหนื่อยมากแต่ว่าท้องของฉันนี่สิมันดันร้องจ๊อกๆชวนให้ตื่นอยู่นั่นแหละ เพราะความหิวฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยตั้งแต่เที่ยงบวกกับก็ต้องมาใช้พลังกับอิท่านอ๋องอีก
ทำให้ฉันต้องปลุกคนที่กำลังนอนกอดเกยอยู่นี้ให้ตื่นเพื่อจะได้พาไปทานข้าวเสียที
" นายฉันหิวข้าวแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ"
"อืม..." อืม แต่ไม่ตื่นนะ เขย่าแล้วเขย่าอีก
คนขี้เซานอนกอดฉันอยู่แบบนี้โดยไม่ยอมลืมตาสักที กว่าจะตื่นได้ฉันทั้งทุบทั้งตีฟาดไปไม่รู้กี่ที
หลังจากที่พวกเราตื่น อิท่านอ๋องก็พาฉันมาทานข้าว วันนี้พี่แกบอกนั่งอยู่ข้างในตำหนักอ๋องนี่แหละไม่ต้องออกไปข้างนอกเพราะค่ำแล้วไม่อยากให้ฉันตากน้ำค้าง
ฉันนั่งทานข้าวไปก็มีคนมาเล่นดนตรีให้ฟัง อิพี่มันบอกว่าฟังดนตรีบรรเลงไปด้วยจะได้ทานข้าวอร่อยๆ แต่ฉันกลับไม่ชอบคนกำลังกินข้าวแล้วมานั่งฟังเพลงบรรเลงแบบนี้ไปด
