ใต้เงาจันทร์ 43 โน้ต1
ฉันนั่งรอที่หน้าห้องผ่าตัดสลับกับเดินไปดูม้าที่ห้องผู้ป่วยอีกห้องที่อยู่ไม่ไกลกันนัก ดีหน่อยที่ม้ามีป้าจันทร์คอยเฝ้า นี่ก็สามชั่วโมงกว่าๆแล้วคุณหมอยังไม่ออกมาฉันใจคอไม่ค่อยดีเอาเสียเลย
"ญาติคุณนพ วงศ์วิทยไพบูลย์ คนไหนครับ"
"ค่ะ อยู่นี่ค่ะ"
"การผ่าตัดเสร็จเรียบร้อยไปด้วยดีหมอเอาเลือดที่คลั่งอยู่ข้างในออกหมดแล้ว แต่ต้องรอสังเกตุอาการอีกครับ"
"แล้วคุณพ่อฉันจะฟื้นตอนไหนคะหมอ"
"อันนี้หมอก็ให้คำตอบไม่ได้ครับ อาจจะพรุ่งนี้ อีกสามวัน สัปดาห์หน้า หรือไม่ฟื้นเลยมันอยู่ที่ร่างกายของคนไข้ครับ ปฏิกิริยาร่างกายของคนไข้ยังตอบสนองไม่ค่อยดีเท่าที่ควรยังไงพรุ่งนี้ตอนสายๆหมอจะเข้ามาตรวจดูอาการอีก ขอตัวนะครับ"
ฉันได้แต่พยักหน้าตอบรับกับคำพูดของหมอเพราะไม่มีอม้แต่แรงที่จะพูดต่อ หลังจากคุณหมอไปฉันได้แต่นั่งทรุดลงอยู่ตรงนั้น ว่าจะไม่ร้องไห้พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้แล้วเชียวแต่ทำยังไงมัน
