ใต้เงาจันทร์ 13 คิดถึง
นี่ก็ผ่านมาจะสัปดาห์แล้วที่นายพระเอกงิ้วหายไป ตอนนี้ฉันเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากไปเรียนก็ไปแบบคนที่ไม่มีสติสตัง ข้าวปลาก็ไม่หิว กินพอได้ประทังชีวิต ตกเย็นมาฉันไปดริงค์กับพี่ข้าวฟ่างทุกวันเลย
โชคดีที่พี่แกไม่สงสัยว่าทำไมฉันถึงได้มาดื่มกับแกทุกวันได้เพราะตอนนี้พี่แกโดนผู้ชายที่ไปด้วยกันวันนั้นเททำให้แกเฮิร์ทหนักชวนฉันไปดื่มทุกวันเลย
ส่วนฉันก็อาศัยจังหวะนี้ดื่มให้ลืมนายพระเอกงิ้วไปเลย คนอะไรหายไปไม่บอกไม่กล่าวใจฉันชาไปหมดแล้วนะรู้ไหม
คิดว่าตัวเองหล่อแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นสิ คิดว่าจะไปแล้วให้ฉันเสียดายงั้นสิ เชอะ!หึ...ก็เสียดายจริงๆนั่นแหละ ฮือๆ ฮือๆ งานดีขนาดนี้จะหาที่ไหนได้อีกล่ะ
ความรู้สึกฉันมันก็โหยหาเขามากเลยตอนนี้ เพราะหลังเลิกเรียนแล้วกลับมาที่คอนโดมันทำให้ฉันคิดถึงใบหน้าหล่อๆ ท่าทางเท่ๆ คิดถึงรอยยิ้ม คิดถึงตอนที่เรานั่งกินข้าวด้วยกัน พูดคุยกัน ที่สำคัญฉันคิดถึ
