รถเก๋งคันสีขาวแล่นเข้ามาอย่างช้า ๆ จอดหน้าประตูรั้วของบ้านหลังใหญ่ในตอนสายและเมื่อจอดลงสนิทประตูรถก็เปิดออก รุ่งฤดีพาร่างระหงก้าวลงจากรถของหล่อน หญิงสาววัยยี่สิบปลาย ๆ มองลอดแว่นตาสีชาผ่านพุ่มไม้ใหญ่เข้าไปในบ้านไม้สักที่เงียบสงบ หล่อนมองเห็นช้างตัวใหญ่กับควานและคนงานไม่กี่คนอยู่ไกลๆ อีกฟากก่อนจะเดินนวยนาดเข้าไปในบ้านด้วยความมั่นใจอย่างกับว่าเป็นบ้านของหล่อนเอง และเมื่อเข้าไปข้างในก็ไม่เห็นใครเลยสักคน หญิงสาวมองไปรอบ ๆ ห้องรับแขกและทำสีหน้าหงุดหงิดพลางพึมพำเบาๆ
“พ่อเลี้ยงนะพ่อเลี้ยง อุตส่าห์เอาใจเห็นว่าควงเราไปไหนต่อไหนตั้งหลายเดือน จู่ ๆ ก็แต่งงานมีเมียตอนเราไปต่างประเทศซะนี่แถมยังไม่บอกอะไรเลย ต้องรู้ให้ได้เลยว่าเมียพ่อเลี้ยงเป็นใครมาจากไหน สวยขนาดไหนกันพ่อเลี้ยงถึงได้ยอมแต่งงานฟ้าแล่บแบบนี้”
บ่นพลางก็ทำสีหน้าไม่พอใจ รุ่งฤดีเป็นหนึ่งในสาวที่เข้ามาพัวพันกับพัฒนพิชัยและก่อนหน้านี้หล่อนเป็
