หลายวันต่อมา...
“พาคนขึ้นไปเก็บเสื้อผ้ากับของใช้จำเป็นของคุณผู้หญิงไปไว้ที่ห้องฉัน”
เจ้าสัววีรชาญอยู่รักษาตัวที่โรงพยาบาลสี่วันนารินรดาก็ตามสามีไปเยี่ยมท่านที่โรงพยาบาลทั้งสี่วัน และวันนี้ก็เป็นวันที่เจ้าสัววีรชาญจะได้ออกจากโรงพยาบาลกลับไปพักฟื้นต่อที่บ้าน นารินรดาก็เลยต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมพร้อมที่จะไปโรงพยาบาลพร้อมกับคุณสามี การนั่งดื่มกาแฟด้วยกันก่อนออกจากบ้านในทุกเช้าจึงเป็นเรื่องปกติตลอดสองสามวันที่ผ่านมา แต่ทว่ายังไม่ทันที่กาแฟหอมกรุ่นจะถูกลิ้มรสคำสั่งของสามีที่พูดกับซอมพอทำให้นารินรดาต้องหันขวับไปมอง มือเรียวที่จับหูแก้วกาแฟถึงกับสั่นพับๆจนต้องรีบวางลงแทบไม่ทัน
“เมื่อกี้พี่คีทว่าอะไรนะคะ?” นารินรดาถามย้ำเพราะคิดว่าตัวเองฟังผิด
ไม่หรอก... เธอฟังไม่ผิด ได้ยินชัดเจนทุกคำ แต่ทว่าที่ถามเพราะอยากให้ตัวเองฟังผิดต่างหาก
“พี่รู้ว่าเธอได้ยินที่พี่พูดชัดทุกคำนะนาว”
นารินรดาส่งค้อนขวั
