สี่ทุ่มของวันเดียวกัน...
“ทำไมยังไม่นอน?”
นารินรดาที่นอนดูทีวีอยู่บนเตียงผู้ป่วยหันไปยิ้มหวานให้สามีที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา ที่ยังไม่นอนก็เพราะเธอรอเขานั่นแหละ สามียังไม่มาเมียอย่างเธอจะนอนหลับลงได้ยังไง
“นอนไม่หลับค่ะ กลัวสามีถูกนางพยาบาลแถวนี้ลักพาตัวหนีไปก็เลยยังไม่นอน”
“หึ” นายแพทย์หนุ่มส่ายหัวให้กับคำตอบของหญิงสาว “กินยาหลังอาหารแล้วใช่มั้ย”
“กินแล้วค่ะ หลังกินข้าวเสร็จสิบห้านาทีพยาบาลก็เอายาเข้ามาให้กินเลย” นารินรดาตอบคำถาม ก่อนจะถามกลับเมื่อคนตรงหน้าทำท่าทางคล้ายจะขึ้นมานอนบนเตียงกับเธอยังไงยังงั้น
“พี่คีทจะทำอะไรคะ?”
“นอนไง เตียงนี้กว้างมากมีพื้นที่มากพอสำหรับนอนสองคนได้สบาย”
นารินรดาตาโต ใบหน้าเห้อร้อนขึ้นมาฉับพลัน จะหื่นอะไรขนาดนั้น เธอป่วยอยู่แท้ๆก็ยังคิดจะ... “แต่นะนาวป่วยอยู่นะคะ แล้วนี่มันก็คือโรงพยาบาล พี่คีทจะทำอะไรก็รู้จักให้เกียรติสถานที่บ้างสิคะ ที่สำคัญตัวเองก็เ
