ประตูรถถูกปิดอย่างแรง ป๊อกเบิ้ลมองนัวเนียผ่านทางกระจกหลังจนเธอเดินเข้าบ้านไปในที่สุด
"กูขับรถมาไกลฉิบหายแต่ได้ดูดแค่นม! แดกยากแดกเย็นจังวะ แต่ก็เอาเถอะกับมันก็สนุกดี หึ" ป๊อกเบิ้ลพึมพำก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ยิ่งขัดขืนสิยิ่งดี มันยิ่งทำให้เขาอยากได้อีกฝ่ายมากกว่าเดิม
เช้าต่อมา มหาวิทยาลัยเอกชน
"นัวเนียสีหน้าไม่ค่อยจะดีเลย เป็นอะไรไหม" แอปเปิ้ลถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นเพื่อนดูเงียบๆ ซึมๆ ไป ต่างจากทุกวัน
“เบื่ออะ”
“พี่นวลใจก็อาการดีขึ้นแล้วนิ”
“อื้อใช่...รอลุ้นงานอยู่”
[สายโทรเข้า นวลใจ]
นวลใจ : นัวเนียพี่ได้งานแล้วนะเป็นแผนกผู้ช่วยประชาสัมพันธ์ ไม่รู้ได้ยังไงแต่เขาให้เซ็นสัญญาแล้ว
นัวเนีย : ดะ..ดีใจด้วยนะพี่นวลใจ
นวลใจ : งั้นพี่ไปก่อนนะ จะไปเดินดูรอบๆ ก่อน
"ฉิบหาย" นัวเนียร้องโอดครวญออกมาเบาๆ ทันทีหลังจากวางสาย เพราะเธอจำได้ดีว่าตกลงอะไรกับป๊อกเบิ้ลเอาไว้
หลังตึก
"
