มหาวิทยาลัยเอกชน
"......" นัวเนียนั่งนิ่งไม่ขยับ เธอใจลอยขณะนึกถึงหน้าป๊อกเบิ้ล ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงได้ยอมเขาอยู่ตลอด แต่ไม่ว่าจะคิดยังไงเธอก็หาคำตอบไม่ได้เสียที
“นัวเนีย...มึงเหม่ออะไรเนี่ย” แอปเปิ้ลทักก่อนจะสะกิดไหล่นัวเนียเบาๆ จนเธอได้สติกลับมา
“มึงว่าคนเราจะยอมคนๆ หนึ่งได้เพราะอะไร” นัวเนียถามกลับ
“ไม่เห็นต้องถามเลย ถ้าไม่รักไม่ชอบใครมันจะยอม” แอปเปิ้ลตอบกลับอย่างไม่เสียเวลาคิด แม้จะยังสงสัยว่านัวเนียกำลังคิดอะไรอยู่ก็ตาม
“...”
“เดี๋ยวนะ! มึงชอบใครอยู่ปะเนี่ย” แอปเปิ้ลเบิกตาโพลงขึ้นมาทันทีที่คิดได้
“ใคร! ใครจะชอบใคร” นัวเนียเลิ่กลั่กรีบตอบกลับอย่างมีพิรุธสุดๆ
“แล้วมึงจะตอบเสียงดังทำไม ฮ่าๆ” แอปเปิ้ลหัวเราะอย่างอารมณ์ดีที่จับผิดนัวเนียได้
“เปล่า…”
ในตอนที่ทั้งคู่กำลังพูดคุยกัน กลุ่มของป๊อกเบิ้ลที่หิ้วหนังสือติดมือมาก็เดินมานั่งลงบนโต๊ะเดียวกับสองสาว
"ไปไหนกันมาคะ" แอปเปิ้ล
