สุดท้ายการใส่ชุดนอนไม่ได้นอนก็ทำให้ฉันหลับอิ่มแปล้มาจนถึงเช้า แถมยังหลับฟินจนตื่นมาเก้าโมงอีก โชคดีนะที่วันนี้เป็นวันหยุด
ว่าแต่คนที่นอนกอดฉันทั้งคืนหายไปไหนแล้วล่ะ..
ฉันเดินจากห้องนอนด้วยชุดนอนสายเดี่ยวสีดำที่ยังไม่ได้เปลี่ยน เดินตามเสียงดังก๊องแก๊งเข้ามาในห้องครัว
ซึ่งพอมาถึงก็เห็นคุณหมอแสนหล่อของฉันกำลังเข้าครัวทำอาหาร ซึ่งนับว่าเป็นวิวตอนเช้าที่ดีจัง...
พี่หมอยืนหันหลังงุ่นง่านอยู่กับการทำอะไรบางอย่างในกระทะ ฉันจึงเดินเข้าไปเงียบๆ แล้วโอบแขนสองข้างกอดเขาจากทางด้านหลัง
“มอนิ่งค่ะพี่หมอ”
“มอนิ่งค่ะ”
ร่างสูงว่าพลางหมุนตัวหันกลับมาอุ้มฉันให้ขึ้นมานั่งบนเคาน์เตอร์ครัว จากนั้นเขาก็หันกลับไปทำอาหารต่อจนเสร็จ
ที่แท้สิ่งที่เขากำลังทำคือออมเล็ตนี่เอง
“หอมจังเลยค่ะพี่หมอ”
“อ้าปากค่ะ” พี่หมอกล่าวขึ้นพร้อมกับตักออมเล็ตคำเล็กใส่ช้อนยื่นให้ฉัน
ฉันงับเข้าปากพร้อมกับเบิกตากว้างด้วยความอร่อย
