“วันนั้นหลังจากคุณย่าพี่ออกไปเข้าห้องน้ำ หนูก็ยกบลูเบอร์รี่ชีสเค้กมาให้พี่ พร้อมก้มลงมากระซิบกับพี่ว่า ‘อันนี้อร่อยกว่าค่ะ หนูแถมให้’ พูดจบหนูก็ส่งรอยยิ้มหวานที่พี่ชอบให้ก่อนจะเดินออกไป”
ฉันจำได้แล้ว!
วันนั้นฉันมองตู้เค้กแล้วเห็นเค้กของตัวเองขายไม่ออกเลยสักชิ้น เลยคิดว่าต้องหาเหยื่อสักคนให้แกล้งมาเป็นหน้าม้า
ฉันกวาดสายตามองไปทั่วร้านก็บังเอิญเจอพี่ผู้ชายคนหนึ่ง เขาเอาแต่มองเค้กช็อกโกแลตตรงหน้าแต่ไม่ตักมันเข้าปากเลยสักคำ ฉันเลยคิดว่าเขาอาจจะไม่ชอบ จึงล็อกเป้าว่าคนนี้แหละที่จะต้องมารับบทเป็นหน้าม้าของฉัน
ไม่คิดเลยว่าเพราะความคิดโง่ๆ ตอนนั้นทำให้พี่หมอชอบฉันได้ ควรหัวเราะหรือร้องไห้ดีเนี่ย
“แล้วอย่าบอกนะคะว่าคนที่เหมาบลูเบอร์รี่ชีสเค้กของหนูไปทั้งหมดก็คือพี่หมอ”
“อื้มพี่เอง”
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเคยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แล้ววันนั้นฉันจำได้ว่าหลังจากเสิร์ฟเค้กให้พี่หมอเสร็จเต้ก็มารับ
