ฉันกับพี่หมอขับรถออกมาตามทางท้องถนนอย่างไม่มีจุดหมาย กระทั่งเราสองคนเจอสถานที่ดีๆ เข้าโดยบังเอิญ สถานที่นี้เป็นพื้นที่โล่งกว้าง มีลมพัดโกรกเย็นสบาย พวกเราสองคนจอดรถและลงไปเดินเล่น
แม้ท้องฟ้าจะมืดแล้วแต่ก็ยังมีกลุ่มคนเดินพลุกพล่านไปมา บางคนก็ปูเสื่อนั่งเล่น ที่ดีกว่านั้นคือลานกว้างแห่งนี้มีไฟส่องสว่างจนไม่ทำให้ดูเปลี่ยวเกินไป
ฉันกับพี่หมอเดินจับมือมองหาที่เงียบๆ นั่งคุยกัน
“เมื่อกี้ตอนนั่งรถสีน้ำส่งข้อความมาหาหนูด้วยนะ” ฉันเปิดประเด็น
“น้องถามหนูว่าพี่หมอเป็นยังไงบ้าง”
“แล้วหนูบอกว่าไงคะ”
“ตอบว่าไม่เป็นอะไรค่ะ มีพี่ไอรินอยู่ทั้งคนไม่ปล่อยให้พี่หมอเป็นอะไรแน่นอน”
พอฉันพูดจบพี่หมอก็อ้าแขนกว้างโอบไหล่ฉันดึงเข้าไปกอด
“ว่าแต่พี่หมอคะ จะละลาบละล้วงไปไหมถ้าหนูอยากจะถามว่าพี่กับคุณลุงได้ปรับความเข้าใจกันหรือยัง”
พี่หมอส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ถ้าหนูอยากรู้อะไรก็ถามได้เลยนะ พี
