ซู้ดดด
ตอนแรกฉันเหนื่อยเลยว่าจะไม่หาอะไรกินแล้ว แต่พอได้ก๋วยเตี๋ยวสักชามก็รู้สึกเหมือนโดนอีแร้งเข้าสิงจนกินไม่หยุดปากเลย
หืออ..อร่อย!
“ช้าๆ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก”
พี่หมอเอ่ยขึ้นในขณะที่ฉันกำลังจะงับลูกชิ้นคำโตเข้าปากไปทั้งคำ
งั้ม! อร่อย
“ชอบลูกชิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ค่ะ”
“ถ้าชอบขนาดนั้นทำไมถึงเก็บไว้กินทีหลังล่ะ ไม่กลัวโดนแย่งหรือไง”
“ของที่อยู่ในจานเราแปลว่ามันเป็นของเรา ใครมาแย่งแปลว่าไม่รู้จักมารยาท และสำหรับคนที่ไม่รู้จักมารยาทหนูก็จะเจื๋อนมันเอง”
ฉันทำท่าทางประกอบให้เห็นภาพ และดูเหมือนพี่หมอเองก็ถูกใจคำพูดของฉัน ดูสิหัวเราะใหญ่เชียว
เวลาพี่หมอหัวเราะหรือยิ้มน่ามองสุดๆ ไปเลย ให้จ้องทั้งวันก็ยังไหว
“ตอนนี้เที่ยงคืนกว่าแล้ว พี่หมอค้างที่ห้องหนูก็ได้นะคะ”
ฉันเอ่ยพลางก้มซดน้ำก๋วยเตี๋ยวก้นถ้วย แต่ยังไม่ทันได้เข้าปากหางตาก็เหลือบเห็นสีหน้าพี่หมอดูนิ่งไป ฉันรีบโบกมือแก้ตัวอธิบาย
“หนู
