เมญาวีรู้ว่าตอนนี้ร่างกายของเธอไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไป ทุกอย่างมันเป็นไปตามการชักนำของคนตัวสูงที่อยู่ตรงหน้า เรียวขาเนียนพยายามจะบีบเข้าหาตัว แต่ก็ไม่อาจทำอย่างที่ต้องการได้ เพราะร่างกายของเวหาได้แทรกอยู่ตรงกลางขาเรียวไปแล้ว
“พี่เวย์ มันมากเกินไปแล้วนะคะ” เสียงร้องขอฟังดูเหมือนกำลังสับสนและทรมาน
“อย่าฝืนตัวเอง ให้พี่ช่วยนะครับ พี่สัญญาว่าเมยจะมีความสุข”
“แต่ อื้อ พี่เวย์..”
หญิงสาวสั่นสะท้านขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อแฟนหนุ่มใช้นิ้วโป้งกดลงบนจุดอ่อนไหวอย่างกระตุ้นอารมณ์ ลมหายใจของเธอติดขัด พยายามกัดริมฝีปากของตัวเองไว้เพื่อกักเก็บเสียงครางอันน่ารังเกียจ
“อย่านะคะ แบบนั้นมัน อื้ม..พี่เวย์”
เธอพูดแทบไม่เป็นภาษา เมื่อเห็นคนตรงหน้าก้มศีรษะลงไปยังกึ่งกลางลำตัวเบื้องล่าง เธออยากขยับหนี แต่ก็ถูกอีกมือของชายหนุ่มรั้งสะโพกไว้
เวหาจับเรียวขาให้แยกออกจากกันมากขึ้น เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่
