ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาเมญาวี ไม่เจอกับเวหาเลย แต่เขาก็โทรมาคุยด้วยทุกวัน แม้จะเข้าใจว่าชายหนุ่มต้องให้เวลากับมารดาแต่บางครั้งก็ยังแอบน้อยใจไม่ได้
ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงไม่คิดมากอย่างนี้ แต่หลังจากวันนั้นเธอก็กำจัดความรู้สึกนี้ออกไปไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าระหว่างเขากับเธอจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานไหม
เมญาวีไม่อยากเก็บความรู้สึกเอาไว้คนเดียว เย็นนี้เธอจึงมาหารินรดาที่บ้าน
“รินว่าเมยลองไปเยี่ยมแม่ของเขาดีไหม จะได้เห็นด้วยว่าป่วยจริงหรือแค่เรียกร้องความสนใจ” รินรดาเห็นอาการของเพื่อนแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“ใครเขาจะแกล้งป่วยกันล่ะ รินดูละครเยอะไปหรือเปล่า”
“ก็มันจริงนี่เมย ถ้าแม่เขายังป่วยอยู่แบบนี้แล้วเมยจะทำยังไงจะรอเขาเหรอกี่ปี”
“ก็เมยรักเขา เขาเป็นคนแรกของเมย”
“จะคนแรกหรือคนที่เท่าไหร่ ใครเขาสนใจกัน ถ้ายอมทนเพราะเห็นว่าเขาเป็นคนแรกแล้วจะอยู่แบบไม่มีความสุขแบบนี้เหรอ”
“เมยก็อยากให้เวลาเขา”
“
