หลังจากคุยกันจบเมญาวีก็เอื้อมปิดไฟที่หัวเตียง หญิงสาวนอนซุกอยู่กับแผงอกแกร่ง แขนเรียวกอดกระชับราวกับกลัวว่าเขาจะหนีหาย เธออยากอยู่ในอ้อมกอดของเขาแบบนี้ไปตลอด
“เมย หลับแล้วเหรอ” เวหาเรียกชื่อเธอเบา ๆ เมื่อเห็นว่าคนรักเงียบไปนาน
“อือ จะหลับแล้ว”
“พี่ไม่กลับคอนโดเกือบครึ่งเดือนเลยนะครับ”
“ค่ะเมยรู้ เมยเข้าใจพี่เวย์อย่าคิดมาก”
“เมยครับ เราจะนอนกอดกันเฉย ๆ แบบนี้ถึงเช้าเหรอ”
“อือ ฮึ”
เมญาวีรู้ว่าตอนนี้เวหาต้องการอะไรจากเธอ เพราะร่างกายของเขาร้อนขึ้นทีละนิดโดยเฉพาะช่วงล่างของลำตัวที่มันดุดดันหน้าท้องของเธอจนรู้สึกได้
“เมยทนได้เหรอ”
“ทนอะไร อื้ม..”
เสียงขาดหายไปทันทีเพราะคนตัวโตกว่าพลิกขึ้นคร่อมอยู่เหนือร่างคนรักอย่างรวดเร็ว
ปากประกบจูบอย่างเร่าร้อน จนเมญาวีหายใจแทบไม่ทัน เขาผละริมฝีปากออกให้เธอสูดอากาศเข้าปอดเพียงนิดจากนั้นก็ประกบจูบลงมาอย่างหนักหน่วง ลิ้นหนาไล่ต้อนจนเมญาวีหลงไปกับส
