เรา(สอง)สามคน

น้องไพลิน

แสงไฟในห้องน้ำและเสียงทำอะไรบางอย่างในห้อง ทำให้คนที่รู้สึกตัวไว ตื่นขึ้นมาแล้วมองเธอที่กำลังแต่งตัว อยู่ตรงข้างเตียงนอน เสื้อเชิ้ตสีชมพูหวาน กับ กางเกงผ้าสีครีม ทำให้เค้า เอายิ้ม ที่เธอแต่งตัวเรียบร้อยมิดชิดดี

"ลิน เสียงดังหรอคะ " เธอถามเค้าเมื่อเห็นว่าเค้าตื่นแล้ว

"ไม่หรอก มานี่สิ " เค้าเรียกเธอ ให้เข้ามาหา

ร่างบอบบางเดินไปที่เตียงนอน แล้วเค้าก็จับมือเธอ ดึงลงไปให้นอนบนเตียง

"วันนี้ทำโอไหม "

"ทำค่ะ " เธอมองใบหน้าที่เพิ่งตื่นนอนของเค้า แล้วขยับเข้าไปหา จูบแก้มเค้าเบาๆ เธอหวงเวลาที่เค้าใช้ชีวิตกับเธอ หวงว่าเค้าจะไปให้ใครแล้วให้ใครต่อใคร ทำแบบนี้ด้วย

"อ้อนแบบนี้ จะไม่ไปทำงานใช่ไหม " เค้ายิ้ม แล้วไล้แก้มเธอเบาๆ ด้วยริมฝีปากนุ่ม

"ไปค่ะ แล้วก็ทำโอทีด้วย " เธอบอกเสียงหนักแน่น

"ตั้งใจทำงาน แล้วพี่จะโทรหา "

เค้าบอกกับเธอแล้วลุกจากเตียง เดินไปเข้าห้องน้ำ

"ลินไปทำงานก่อนนะคะ "

เธอไม่อยากอยู่กับเค้านานกว่านี้ กลัวว่าตัวเองจะงอแง

หญิงสาวยืนรอรถไฟฟ้าอยู่ ชายหนุ่มที่ เห็นเธอพอดี จึงเดินเข้ามา

"น้องไพลิน " เสียงเรียกชื่อเธอ ทำให้เธอ หันไปแล้วก็ยิ้มให้เค้าตามมารยาท

"สวัสดีค่ะ " เธอทักทาย กับ เซลล์หนุ่ม ที่เคยเห็นหน้า แต่ไม่เคยคุยกัน

"อยู่แถวนี้หรอครับ "

เค้าใช้สถานีนี้บ่อย แต่ไม่เคยเจอเธอเลย วันไหนที่ขี้เกียจขับรถ ก็มักจะใช้บริการ ขนส่งสาธารณะ ที่สะดวกกว่า

"ค่ะ " เธอบอกกับเค้า แล้วก้าวขึ้นรถไป บนขบวนรถในช่วงเช้า มีคนใช้บริการค่อนข้างมาก และเค้า ก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวเธอ

เท้าบอบบางเดินลงมาจากบันได ก่อนจะลัดเลาะไปตามแนวฟุตบาท เดินเข้าไปในตึกหรูที่ทีรถจอดอยู่นับสิบคัน รถราคาหลายล้านที่ไม่ค่อยเห็นในท้องถนน อยู่ที่ตึกนี้หลายคัน

"ลาเต้เย็นค่ะ " เธอสั่งกาแฟสำหรับตัวเอง แล้วหยิบแซนวิชออกมาจากตู้ วางให้พนักงานคิดเงิน

"น้อง เดี๋ยวคิดรวมกับของพี่ " คนที่เดินตามมาข้างหลัง บอกกับพนักงาน แล้วก็หยิบแซนวิชหน้าตาเหมือนกัน วางคู่กับของเธอ

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณกฤษดา "

เธอละล่ำละลัก บอกกับเค้า หยิบเงินออกจากกระเป๋ายื่นให้พนักงาน เงินสดที่กดมา อัดแน่นอยู่ในคล้องมือใบเล็กของเธอ จนคนข้างๆมองเห็น ได้

"เรียกพี่กริช เถอะครับ เรียกซะห่างเหิน ทำงานบริษัทเดียวกันแท้ๆ " เธอรับของมาแล้วยิ้มให้เค้า

"ขอตัวนะคะ "

ชายหนุ่มมองพนักงานที่กำลังชงกาแฟให้อย่างกดดัน เมื่อเสร็จแล้วก็รีบคว้าแก้วขึ้นมา เร่งความเร็ว แต่ไม่ทันแล้ว เธอขึ้นลิฟต์ไปแล้ว

"มาเช้าเหมือนเคย "

หัวหน้างานยิ้มรับคำทักทายของลูกน้อง แล้วมองเสื้อทำงานที่สวมใส่ ด้วยแววตาใคร่รู้ เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีชมพูหวาน ราคาหลักพันบาท ที่เพิ่งเห็นวางขายออนไลน์ เมื่อไม่นาน ตอนนี้ อยู่บนตัวลูกน้องสาวคนขยัน

"ค่ะ วันนี้ ลินทำโอนะคะ "

เธอวางของที่ซื้อมา แล้วเปิดคอมพิวเตอร์ ใช้ผ้าเปียกเช็ดความสะอาดโต๊ะทำงานแล้วก็ลงมือทานมื้อเช้า

"ลิน เสื้อสวย "

คนที่เพิ่งมาถึงเอ่ยทักทาย สาวๆที่นี่ คุยกันเรื่อง เสื้อผ้าแฟชั่นเสมอ คนที่ใช้ของเรียบง่ายที่สุด ในแผนกก็คือ ไพลิน แต่วันนี้ เธอสวมเสื้อคอลใหม่ล่าสุด ที่เป็นของมีราคา

ฮือ ไม่น่าเลย ไพลินถอนหายใจ ออกมา เธอชอบสีชอบแบบ แม้ราคาจะสูง แต่เธอก็รับเงินเค้ามาแล้ว จะให้ใส่ตัวละ290เหมือนเมื่อก่อนได้เหรอ

"ลิน เพิ่งซื้อมาค่ะ นานๆที "

ทุกคนพยักหน้า เห็นด้วย

นานๆทีนั่นแหละ ไพลินถึงจะยอมจ่ายอะไรแบบนี้

"ถึงที่ทำงานหรือยัง " เค้าโทรมาถามเธอในช่วงก่อนเวลาเข้างาน "

"ค่ะ ถึงแล้ว " เธอตอบกลับเสียงเบา

"เดินทางสะดวกดีใช่ไหม ไม่ลำบากใช่หรือเปล่า "

"ค่ะ สะดวกดี "

เธอบอกกับเค้า แล้วก็มองไปรอบๆอย่างหวาดระแวง กลัวว่าใครจะได้ยิน

"พี่ถึงออฟฟิศแล้ว ตั้งใจทำงานนะ คิดถึงพี่บ้างนะ "

เธอหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เค้าติดจะพูดอะไรก็พูดออกมา แล้วเธอละ พูดแบบนี้บ้างได้ไหม

ชายหนุ่มเดินออกจากลิฟต์ เข้ามาในห้องทำงานของตัวเอง ลูกน้องคนสนิท เตรียมงานและรายละเอียดทุกอย่างเอาไว้ให้แล้ว

"คุณลิน ทำโอที หาคนคอยดูแลด้วย "

"ครับท่าน " ลูกน้องรับคำสั่ง แล้วเดินออกไป จากห้อง

ผลประกอบการ ในปีนี้ได้กำไรเพิ่มขึ้นมาจากปีที่แล้ว 18% มูลค่าทางการตลาดก็สูงขึ้น บริษัทที่เปิดใหม่ก็เข้าที่แล้ว

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน มองออกไปข้างนอก ตอนนี้ เค้ามีเงิน มีหน้าที่การงานที่ดี แต่ทำไม หัวใจมันว่างเปล่า เหลือเกิน

"กินอะไรกันดี สาวๆ " รุ่นพี่ที่นั่งอยู่ข้างหน้าลุกขึ้นมา แล้วถามมคนข้างๆที่จะไปพักทานข้าวกลางวัน พร้อมกัน

"ส้มตำเถอะ "

คำตอบเป็นเอกฉันท์ทันที

หญิงสาวสี่คนเดินเข้ามาในแคนทีน แล้วมองหาโต๊ะ

"ลินไปจองโต๊ะก่อน เอาอะไร "

"น่องไก่ค่ะ " เธอบอกกับรุ่นพี่ แล้วหยิบเงินสดให้ ไป ก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะที่ว่างอยู่ เพื่อจองที่เอาไว้สำหรับสี่คน

"น้องลิน มาทานข้าวคนเดียวหรอครับ

"มากับพี่ๆค่ะ ลินมาจองโต๊ะ "

ช่วงเวลาเที่ยง มีพนักงานหลายบริษัท เข้ามาทานอาหารที่นี่ ดังนั้น เก้าอี้ ที่มีประมาณ2-300 อาจจะไม่เพียงพอกับ ปริมาณพนักงานในตึก ที่มีหลักพัน หรืออาจจะมากกว่า

"พี่คิดว่า น้องลิน นั่งคนเดียว ก็เลยจะมาขอนั่งด้วย "

"อ้าว คุณกริช "

หัวหน้าของไพลิน เดินถือถาดจานข้าวมาแล้วก็ทักทาย ชายหนุ่มวัยยี่สิบปีปลายๆ

"สวัสดีครับพี่"

"สวัสดีจ้า หาโต๊นั่งหรอ "

" เปล่าครับ ผมมาทักน้องลิน "

" อ๋อ "

ไพลินได้จังหวะทันที

"เดี๋ยวลิน ไปซื้อน้ำก่อนนะคะ เชิญพี่กริชค่ะ " เธอลุกขึ้นเดินไปจากโต๊ะทันที ชายหนุ่มมองตาม แล้วก้ยิ้มออกมา

"มาทำตาหวานใส่ลูกน้องพี่แบบนี้ คิดอะไรหรือเปล่า "

"ก็คิดครับ กำลังคิดอยู่ "

"พี่เตือนไว้ก่อนนะ บริษัทไม่ได้ห้าม ให้พนักงานคบกัน แต่ถ้ามันไปกันมันรอด มันก็จะกระทบกับงาน "

"ขอบคุณครับพี่ แต่ไม่เดินหน้า ก้ไม่รู้ใช่ไหมครับ น้องไพลิน เค้าก็น่ารักดี ผมก็คิดว่า ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร "

"น้องพี่ ไม่มีปัญหาหรอก แต่กริชเอง มีปัญหาหรือเปล่า "

"ไม่มีครับ ที่ตึกนี้ ผมไม่เคยมีใคร ทั้งนั้น แฟนเก่าก็เลิกไปเป็นปี ผมคลีนอยู่นะครับ ไม่มีจริงๆ "

"พี่จับตาดูนะ น้องพี่เค้าเป็นเด็กดี "

"ครับ พี่ " เซลล์หนุ่มบอก แล้วมองไปที่หญิงสาวที่กำลังเดินมา น้องไพลินน่ารัก