เสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่งเป็นระยะ บรรยากาศแสนสงบสุขทำให้คนมุดตัวเข้าผ้าห่มเพื่อซุกความอบอุ่นยังไม่อยากลืมตาตื่นเผชิญกับความจริงโหดร้าย ขวัญข้าวนอนหลับไปนานจึงลืมวันลืมคืน หลับเสียจนคนเฝ้าไข้ภรรยาสามวันคอยมองด้วยแววตาห่วงใยบางอย่าง โดยเจ้าตัวยังไม่รู้
“รู้สึกตัวแล้วทำไมไม่ลุก หรือว่าที่นอนมันสบายเกินไป” เสียงเข้มทุ้มหนาดังขึ้นข้างใบหูคนนอนหลับ อีกฝ่ายคิดไปเองว่าไม่ใช่ความฝัน
“คุณ! พี่ไฟ”
เธอเกือบเปลี่ยนสรรพนามเรียกว่า คุณ กลายเป็น พี่ไฟ แทบไม่ทัน ยันตัวเองลุกจากเตียงนอนมองอีกฝ่ายยืนกอดอกจ้องเอาเรื่อง
“หายไข้ก็มีแรงเถียงสามีได้ทันทีเชียว ไม่คิดจะให้รางวัลหรือขอบคุณคนคอยเช็ดตัวจนไม่ได้นอนหน่อยเหรอ ขวัญข้าว”
“ชะ เช็ดตัว? แสดงว่าพี่ไฟก็เห็นหมดทุกอย่าง” ว่าพลางก้มหน้ามองดูสภาพตัวเองที่มีเสื้อผ้าติดกายครบทุกชิ้น ขวัญข้าวจำได้ครั้งสุดท้ายเธอหมดสติในบ้าน จากนั้นก็ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นต่อบ้าง
“จะ
