“อืม แล้วนี่หมอนั่นรู้เรื่องนี้หรือยัง”
ฉันนิ่งเงียบไป อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงเขาขึ้นมา ป่านนี้จะตื่นหรือยัง ยานอนหลับที่ฉันใช้มันแรงเอาเรื่องเลยนะ
“เงียบแบบนี้คงไม่ได้บอกสินะ”
“พี่ก็รู้ว่าฉันบอกเขาไม่ได้ ป่านนี้ยังไม่ตื่นหรอก”
ฉันแอบวางยาเขาก่อนที่เราจะนอนพัก พอเขาหลับฉันก็จัดการกล้องทั้งหมดแล้วออกมา โชคดีที่เขาไม่ได้ให้ลูกน้องคอยเฝ้า ฉันเลยแอบออกมาได้อย่างง่ายดาย หลังจากนั้นก็โดนพาตัวกลับมาเลย
มันเป็นวิธีที่ดีที่สุด ฉันไม่อยากให้เรื่องมันแย่ไปกว่านี้แล้ว
“ดื้อเหมือนเดิมเลยนะ ดื้อได้ใครกัน”
“น้องพี่ จะดื้อเหมือนใครได้ล่ะ”
ฉันส่งยิ้มให้พี่เวย์ พี่ยังไงน้องก็แบบนั้นล่ะ พี่เวย์ลูบหัวฉับเบา ๆ ก่อนจะเดินออกไป
“พี่ไปล่ะ เดี๋ยวเรื่องน้าดาหลา พี่จะคอยดูแลให้นะ”
“ขอบคุณนะพี่เวย์”
อย่างน้อย ๆ เรื่องแม่ก็พอวางใจได้ล่ะนะ หลังจากนี้ก็ต้องทำในสิ่งที่ต้องทำ ฉันยังไม่รู้ว่าพ่อต้องการอะไรกันแน่ แต่ค
