“บาดแผลทั้งหมดไม่มีตรงไหนน่าเป็นห่วงครับ พักผ่อนเยอะ ๆ งดการใช้แขนซ้ายที่หักซัก 2 เดือนก็กลับมาเป็นปกติแล้ว”
หมอที่เข้ามาตรวจแต่เช้าแจ้งอาการให้ดาวกับเทวาฟัง ทั้งคู่ยิ้มออกมา อย่างน้อยตอนนี้ก็ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว
“ขอบคุณค่ะ คุณหมอ”
“ครับ หมอขอตัวก่อนนะ”
พอหมอเจ้าของไข้ออกไป ชาญวิทย์ที่เป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลนี้และเป็นเพื่อนกับเทวาก็เข้ามาเยี่ยมเพื่อนของเขา
“หนังเหนียวจริงเลยนะมึงเนี่ย แถมยังมานอนทำหน้าระรื่นอีก”
แค่คำพูดแรกก็รู้แล้วว่าทั้งคู่สนิทกันแค่ไหน ดาวนั่งฟังทั้งสองคุยกันเงียบ ๆ
“แน่นอน กูตายยากอยู่แล้ว”
“ตายยากห่าอะไร มึงตายไปแล้วมากกว่า”
“หมายความว่าไงว่ะ”
ชาญวิทย์ถอนหายใจออกมาเสียงดัง ก่อนจะบอกสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องผ่าตัด
“หัวใจมึงหยุดเต้นไป 2 นาที มึงตายไปแล้ว 2 นาทีก่อนที่หมอจะยื้อกลับมาได้”
“....”
“ตอนนั้นกูอยู่ในห้องผ่าตัดด้วย แค่ไม่ใช่เจ้าของไข้ กูเป็นคนบอกห
