หลายวันผ่านไปยังไม่มีการติดต่อจากดาหลา ดาวกับเทวาก็ใช้ชีวิตตามปกติ คนหนึ่งเรียน คนหนึ่งทำงาน ตกเย็นมาเขาก็พาเธอไปซ้อมยิงปืนเพื่อเคาะสนิม
วาฬเล่าให้เขาฟังว่าดาวเก่งแค่ไหนตอนที่ยิงคนที่สะกดรอยตามวันนั้น แม้จะรู้อยู่ว่าเธอได้รับการฝึกมา แต่ก็ไม่คิดว่าฝีมือยิงปืนจะแม่นราวกับจับวางแบบนี้
ปัง ปัง ปัง ปัง!
“แม่นกว่าพี่อีกนะ เข้าเป้าทุกนัดเลย”
เทวากล่าวชื่นชมดาว เธอยิ้มรับพร้อมกับบรรจุกระสุนเข้าไปใหม่
“ถ้าพี่นอกใจ ดาวยิงพี่ทิ้งได้สบายเลยนะ”
เธอแกล้งแซวเขาแล้วหันไปจดจ่อกับปืนในมือ ห่างหายจากการใช้ปืนไปนานพอสมควรแต่ร่างกายยังจำการฝึกได้ดี ไม่นานเธอก็คล่องในการใช้มันแล้ว
“ใครจะกล้านอกใจครับ รักขนาดนี้”
“ให้มันจริงนะคะ ไม่งั้นโดนแน่”
เธอคาดโทษเขาไว้แล้วว่าถ้าเขานอกลู่นอกทางจะจัดการยังไง เทวาคว้าปืนในมือเธอออกไปแล้วรั้งเอวบางเข้ามาหา
“ถ้าพี่ทำยิงทิ้งได้เลย จะไม่หนีหรือขัดขืนหรอก”
“ดีมากค่ะ แ
