หลังจากทานอาหารเย็นร่วมกันเสร็จแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน และหลังจากที่น้าพิมพ์กับน้าวีกลับไปเป็นคนสุดท้าย ฉันก็กลับขึ้นห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากทายาเสร็จแล้วก็ว่าจะเข้านอน แต่ทันใดนั้น...
ก๊อก...ก๊อก...
"ต้นเตย ต้นเตย!"
ฮึ? ใครเรียกฉัน แล้วยังมีเสียงเคาะอีก ฟังดูไม่ใช่เสียงเคาะประตูนี่นา แล้วเสียงมาจากไหนกันล่ะ
ฉันหันซ้ายหันขวาหาเสียงนั่น แล้วก็เห็นเหมือนมีคนอยู่ตรงระเบียงจึงฝืนสังขารลุกไปดู แล้วปรากฏว่าเป็น...
"คีตะ! นายมาทำอะไรตรงนี้"
เขาทำท่าส่งสัญญาณให้ฉันเปิดประตูให้ แต่นี่มันดึกพอสมควรแล้ว ฉันเองก็กำลังจะเข้านอนเลยไม่อยากเปิด และอีกอย่างทำไมเขาไม่เข้าทางประตูดีๆ
ฉันส่ายหน้า คีตะเลยทำหน้างอ พร้อมกับยกมือขึ้นมาเท้าสะเอว
พอเห็นท่าทางแบบนั้นฉันก็อดใจอ่อนไม่ได้ ยอมเปิดประตูให้เขาเข้ามา แล้วตัวเองก็เดินกะเผลกกลับไปนั่งที่เตียง
แต่พอนั่งลงก้นยังไม่ทันได้สัมผัสกับเตียง
