คุณอนุชิตและคุณจันทร์แรมประคองลูกสาวพากลับบ้านไปแล้ว ความเงียบครอบคลุมอยู่หน้าห้องฉุกเฉินอีกครั้ง นายแพทย์ชัยชนะสบตานลินด้วยความเห็นใจ คุณนัยนาแทบจะล้มทั้งยืน
“เราจะทำให้ดีที่สุดครับคุณป้า” คุณนัยนาพยักหน้ายิ้มอย่างอยากเย็นให้นายแพทย์หนุ่ม
“แม่ไปพักผ่อนก่อนดีไหมคะ เดี๋ยวลินจะคอยพี่รบอยู่ตรงนี้เอง” นลินเอ่ยกับมารดา เมื่อเห็นว่าเวลาผ่านมานานหลายชั่วโมงแล้ว
“แม่จะรอรบอยู่ตรงนี้” คุณนัยนาพูดเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่ล้าเต็มที นลินได้แต่ถอนหายใจแล้วกอดมารดาที่นั่งอยู่ข้างกันไว้แน่น แล้วทั้งสองก็ต้องลุกขึ้นยืนพร้อมกัน เมื่อประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก
“การผ่าตัดเป็นไปด้วยดีครับ แต่ยังต้องเฝ้ารอดูอาการในห้องไอซียูก่อน คุณหมออนุญาตให้เข้าเยี่ยมได้พรุ่งนี้นะครับ”
คุณนัยนาและนลินกอดกันแน่นด้วยความดีใจ
“ขอบคุณมากนะวิน ขอบคุณมาก” นลินยิ้มกว้างให้นายแพทย์หนุ่ม คุณนัยนาน้ำตารินไหลด้วยความรู้สึกยินดีกับคำบอกเ
