@15.00 น.
เมื่อกิจกรรมในรถสิ้นสุดลง จอมทัพกลับมาที่ห้องเรียนอีกครั้งด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปจากเดิมจนเพื่อนอย่างเสือใต้และขุนศึกต้องรี่ตามอง
"ฟิ้วววว~"
"วี๊ดวี้ว~"
เสียงผิวปากเบา ๆ ดังลอดริมฝีปากเป็นจังหวะสบาย ๆ มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกงไว้สบาย ๆ ขณะที่อีกข้างแกว่งไปตามแรงเดิน ท่วงท่าและแววตาของเขาช่างเต็มไปด้วยความเริงร่าแบบไม่ปิดบัง ยิ้มบาง ๆ ติดมุมปากราวกับโลกทั้งใบเป็นสีชมพู
"ไอ้เหี้ย อารมณ์ดีอะไรมาวะ หน้าตาสดใสขึ้นผิดหูผิดตา" : เสือใต้แซวทันทีที่เห็นเพื่อนเดินยิ้มกริ่มเข้ามาในห้องเรียน ขุนศึกที่นั่งอยู่ข้างๆ ทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้ ก่อนจะยกคิ้วสูง
"เออนั่นดิ ก่อนหน้านี้มึงยังแยกเขี้ยวใส่ไอ้รุ่นน้องหน้าอ่อนคนนั้นอยู่เลย แต่ดูมึงตอนนี้อย่างกับคนที่พึ่งจะรู้ว่าตัวเองถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง"
"อาการกูออกขนาดนั้นเลยเหรอวะ"
"ก็เออดิ..ยังไง..?..เคลียร์กับน้องนาวได้แล้วเหรอ" : ขุนศึก
